Krucha jak lód recenzja

Jodi Picoult to autorka absolutnie niesamowita. Tak niesamowita, że każda jej książka zdobywa miliony czytelników. Moim pierwszym spotkaniem z panią Picoult była ,,W naszym domu" i zrobiła na mnie tak ogromne wrażenie, że od razu poszłam do biblioteki po kolejną pozycję autorki.

Historia, która mogłaby zdarzyć się każdemu. Rodzice oczekują narodzin drugiego dziecka, szczęśliwi, niespokojni, pragną tylko zdrowia dla swojego maleństwa. Niestety często marzenia dalej pozostają tylko marzeniami a rzeczywistość jest gorzka i bardzo trudna. Willow O'keefe rodzi się z rzadką chorobą polegającą na łamliwości kości, co przy najmniejszym ruchu, skoku, uderzeniu skutkuje długim leczeniem i jeszcze większym cierpieniem dziecka. Kiedy źrenice małej dziewczynki robią się nienaturalnie błękitne i szklące cały świat staje na głowie, bo kruchość dla tej rodziny jest ciężarem zbyt wielkim do uniesienia. Od dnia narodzin małej Willow, życie Charlotte i Sean'a ulega zmianie. Skupia się na ciągłej walce z chorobą córki, bezsilnością, długami i marzeniami o normalnym życiu. Pewnego dnia Charlotte dostaje szansę, możliwość lepszej przyszłości dl córki, zabezpieczenia finansowego na całe życie. Jest tylko jedno ,,ale", Charlotte musi potwierdzić, przed sądem, że gdyby wiedziała o chorobie dziecka usunęłaby ciąże.

Nie potrafię nawet obiektywnie ocenić tej książki. Nie ma tu ani jednej rzeczy, do której mogłabym się przyczepić. No może jedna - pomimo tych 616 stron, zdecydowanie zbyt szybko się skończyła. Pamiętam, ze pochłonęłam ją w trzy dni a zakończenie wytrąciło z równowagi. Najbardziej urzekające są detale, którymi posługuje się autorka. Miłość, bezradność, strach, gniew, nadzieja i setki innych uczuć, które dosłownie buzują w tej książce.

Bardzo dobrze napisana jest również postać, starszej siostry Willow - Amelii, która dla Charoltte i Sean'a jest ,,drugą" córką, pomijaną i zepchnięta na dalszy plan. Rodzice zaabsorbowani chorobą małej, skupiają na niej całą swoją uwagę, natomiast Amelia, pozostawiona jest samej sobie i bulimii, która atakuje samotną dziewczynę.

Każda kolejna książka autorki porusza najczulsze struny człowieka i wyciska kolejne łzy. Jestem przekonana, ze ta książka jest dla każdego. Problem spotykany dość rzadko i fajne jest właśnie to, co robi z nim autorka. Do czego jest w stanie posunąć się matka, aby chronić swoje dziecko?

Kolejnym ważnym elementem jest okładka, śliczna mała blond dziewczynka i 616 stron dość małego druku. Serdecznie polecam i szukam kolejnych pozycji. Przepełniona miłością, nienawiścią, żalem i nadzieją cudowna powieść, która naprawdę porusza. Uwielbiam.