Życie Sus recenzja

"Życie Sus" Jonast T. Bengtsson.

Premiera z 12 lutego.

Końcówka rozwaliła mi wszystko to, co miałam napisać, albo prawie wszystko.
Jestem wściekła i nie rozumiem...

Kraje skandynawskie w naszych wyobrażeniach to dobrobyt. Marzymy o dobrym życiu, o bezpiecznej przystani, a zapytani, gdzie ta przystań miałaby być, często wymieniamy któryś z nich.
Jednak nie ma idealnego kraju, to tylko mity.
Z jednym z nich (Dania), mierzy się autor tej książki i pokazuje nam jej inne oblicze. W każdym społeczeństwie są podziały i patologia, a z niej często wychodzą ludzie, którzy nie dostają szansy na inne życie, lub nie dają jej sobie sami.
Czy dlatego, że nie mają na to siły? Czy może przyczyna leży gdzieś indziej?

Sus stoi na dachu i testuje STRACH, lęk, ból i wytrzymałość oraz siłę woli. Walczy z chęcią zapomnienia o wszystkim i z chęcią bycia małą, naćpaną kulką haszyszu. Dni upływają jej pod wezwaniem testu i pogardy dla wielu ludzi. Liczy, że z czasem zamieni się ona w nienawiść i gniew, które dodadzą jej sił. Ostrzy też swoje noże, które kocha, bo są bronią i mogą zabijać. Jest coraz bardziej samotna i czasem rozmawia z ludźmi z telewizora. Codziennie się waży, ćwiczy i testuje granice swojego bólu. Zapisuje plan na dzień następny, wypala jointa i idzie spać.
Przychodzą jednak zmiany, które mogą dać szanse na inne życie, wystarczy tylko chcieć.
W domu pojawia się kot o imieniu Jutro Będzie Po Wszystkim, do którego z czasem zwraca się Jutto, siebie nazywając Kocią Mamą. Pojawia się chłopak z dredami...
Ale pojawia się też wizja spotkania z ojcem i może dlatego też chęć kupna spluwy?
Ale spluwa to droga rzecz, dlatego "Kocia mama kręci biznes" i staje się dilerem.

Nie sposób odmówić tej książce tego, że wyzwala w nas szereg skrajnych emocji.
Od współczucia dla dziewiętnastolatki, która wygląda jak dziecko, którą skrzywdzili najbliżsi, przez kibicowanie i trzymanie kciuków za wydaje się zmiany na lepsze, do tego, że opadają nam powieki, a łzy lecą ciurkiem.

POLECAM!