Jutrznia recenzja

Tym różni się kłamstwo od prawdy, iż wzbudza ciekawość, wydaje się pociągające, w przeciwieństwie do prawdy, która bywa zwyczajna, czasami do tego stopnia, że ludzie biorą ją za kłamstwo.” (str.194)

Jest to ostatnia część śląskiej sagi pełna dramatyzmu i nieoczekiwanych wydarzeń. Nasi bohaterowie poświęcili najlepsze lata swojego życia w obronie ojczyzny, często kosztem życia osobistego. Pragnęli dokonać ( i próbowali z różnym skutkiem), czegoś co miałby wpływ na losy Śląska, jego polskości, zwłaszcza, że na horyzoncie widniała groźba wybuchu wojny.

Głównego bohatera Teofila zastajemy mocno pobitego w więzieniu. Został wrobiony. Jest u kresu wytrzymałości. Często w trudnych chwilach przypomina sobie mądrości starzyka Fridka. Po pięciu miesiącach dzięki wysiłkom wielu ludzi wychodzi na wolność. Angażuje się w różne prace, które wypełniały mu cały dzień. Mimo obietnicy złożonej żonie, że nie będzie zajmował się sprawami z przeszłości, kolejny raz wpakował się w kłopoty. Nieumiejętność wyciągania wniosków z przeszłości skazywał go na bolesna powtórkę.

Na uwagę zasługują kobiety występujące w powieści żona Klara i przyjaciółka Ewa. Obie odznaczały się silną osobowością i wolą walki. Potrafiły pokonać przeszkody jakie pojawiały się na ich drogach, by osiągnąć swój cel. Nic nie było w stanie ich odwieść od raz powziętego zamiaru. Klara by ratować męża postawiła wszystko na jedną szalę. Ewa, która była nauczycielką uczyła swoich wychowanków miłości, szacunku, lojalności i patriotyzmu. Podjęła się zadania wystawienia sztuki o obronie Częstochowy. Napotkała wiele trudności, ale się nie poddawała i doprowadziła swoje dzieło do końca.

Warto też zatrzymać się na postaci Ryśka, chłopca prześladowanego w szkole. Pomiatany przez kolegów usiłuje odzyskać swoją godność. Szansą jest uczestnictwo w nowo utworzonej sekcji turystyczno- sportowej. Ta decyzja spowodowała, że odżył, uwierzył w siebie, nabrał pewności i zobaczył że w życiu jest wiele barw. Jednak jego odwieczny wróg nie daje mu o sobie zapomnieć.

Na scenę powraca Chimek przyjaciel Teofila z dzieciństwa w niezbyt dobrej odsłonie. Mimo roli jaką odgrywał, w imię dawnej przyjaźni zrobiłby dla swoich przyjaciół wszystko nawet poświęcając siebie.

Po raz kolejny autor ukazuje jak silny wpływ na bohaterów powieści miały książki Sienkiewicza. Ich treść otworzyła im oczy i pozwoliła spojrzeć na życie z nowej perspektywy.

Cała trylogia podobała mi się bardzo. Poruszała ważne dla Ślązaków kwestie. Ukazywała ich walkę o polskość i zdolność do poświęceń. To także powieść o odkrywaniu przeznaczenia, o poszukiwaniu swojego miejsca na ziemi, o przynależności do grupy i współdziałaniu z nią, o umiejętności przeciwstawiania się i umacnianiu wiary w swoje siły.