Świadomość recenzja

Dużo się mówi obecnie o ekologii, wciąż słyszymy niepokojące wieści o degradacji środowiska, przez świat przetaczają się zarazy, nieszczęścia, kataklizmy, a my w takiej sytuacji żyjemy w strachu i w obawie o naszą przyszłość. Dzieje się tak, gdyż nasza Ziemia przechodzi obecnie transformację energetyczną wznosząc się na wyższy poziom, a wraz z nią oczyszcza się z wszelkich blokad i negatywnych wibracji.

Naszym zadaniem, jako ludzkości jest dostrojenie się do tych zmian, byśmy mogli podążać ścieżką rozwoju ku lepszemu życiu. W tej niesamowitej przemianie towarzyszą nam istoty spoza naszego wymiaru, ale też szczególne osoby, które wraz z narodzinami otrzymały misję przekazania nam tego, co jest potrzebne do poszerzenia naszego postrzegania rzeczywistości i dojrzenia prawdy. Takimi przedstawicielami o niezwykłych zdolnościach są tzw. gwiezdne dzieci. Jednym z nich jest bohaterka książki „Świadomość” rozpoczynająca serię pt.: „Gwiezdne dzieci.” Tom pierwszy dotyczy naszej przeszłości i tego, co się działo od momentu, gdy na Ziemi pojawił się człowiek.

Fabuła przypomina powieść fantasy, w której poznajemy Smaisi będącą naszą przewodniczką po wiedzy o nas samych. Reprezentuje ona każdego z nas, który pragnie wiedzieć więcej i spojrzeć na wszystko w zupełnie odmienny sposób od tego, co nam wpojono. Na początku mamy taką świadomość jak Samsi, lecz z każdym kolejnym rozdziałem, rozmową z rodzicami, ale przede wszystkim gwiezdną siostrą mamy dowiadujemy się o wielu sprawach, które poszerzają percepcję bohaterki, a tym samym też naszą.

O ile postacie Smaisi i jej rodziców są fikcyjne o tyle zawarte w niej przekazy są prawdziwe, gdyż pochodzą od gwiezdnej siostry autorki - Semi Semjase, która jest Plejadianką. Ta istota towarzyszy ludzkości od początku jej istnienia, dlatego zna wszelkie tajemnice i ukrywane przed nami prawdy. Według niej ludzkość oddaliła się od źródła i zapomniała o swoich możliwościach, zdolnościach i umiejętnościach, jakimi została obdarzona. Teraz przyszedł czas, by sobie o nich przypomnieć.

Osobiście bardzo fascynują mnie tematy poruszane w niniejszej książce, więc poznawałam ją z zainteresowaniem, ale i z uwagą, więc nie jest to powieść, którą czyta się szybko. Wiele przedstawionych kwestii może wzbudzać kontrowersje, chociażby te dotyczące religii, czy utartych schematów postępowania, czy też przeszłości Ziemi.

Autorka zabiera nas do dalekiej przeszłości pokazując, co działo się w Atlantydzie i Lemurii, a nawet jeszcze dalej, aż do chwili, gdy na naszej planecie nie było jeszcze człowieka, a ona wyglądała niczym raj na Ziemi, co uświadamia jak bardzo człowiek obecnie zdegradował środowisko, w którym żyje. Dużo uwagi poświęconej jest obcym cywilizacjom, istotom pozaziemskim i konieczności zwiększenia naszych wibracji, byśmy mogli dostroić się, do transformacji, do której przygotowuje się energetycznie nasza Ziemia. Wyjaśnia, dlaczego teraz dzieje się tyle zła, chorób, nieszczęść i wojen oraz a jaki sposób podnosić własne wibracje. W tekstach, które ukazane są jako dialogi, przekazuje nam mnóstwo informacji, które ona osobiście otrzymała od swej gwiezdnej siostry. W powieści ta istota jest gwiezdną siostrą Mami - mamy Smaisi, która w uświadamia dziewczynę o jej wyjątkowej naturze i duszy.





W książce zamieszczone zostały pięknie narysowane grafiki autorstwa Daniela Buczniewicza, pokazujące wygląd istot pozaziemskich. Są one zamieszczone na całej stronie, więc są wyraźne i pięknie nakreślone, dające nam wyobrażenie tego, czego zwykły człowiek nie może dostrzec. Jeszcze bardziej zachwycające są okładki całej serii, które emanują niezwykłą aurą i kolorystyką.

Autorka serii „Gwiezdne dzieci” napisała ją, by uświadomić nam, ludziom, kim jesteśmy, skąd pochodzimy i jaki mamy cel w obecnym życiu. W pierwszym tomie poświęconym naszej przeszłości i świadomości przedstawia przekazy od Semi Semjase, byśmy dojrzeli prawdę, uwolnili od „kłamstwa i niewidzialnych kajdan nałożonych nam przez cywilizację”. Słowa spisane na kartach książki dodają otuchy i napawają nadzieją pokazując to, czego na co dzień nie dostrzegamy. Pani Anna Głowacz pragnie nam uświadomić jak wielką mocą dysponujemy, która tkwi w naszym wnętrzu, a którą bagatelizujemy poddając się prądowi prowadzącemu nas w nicość.

To jedna z tych książek, które otwierają nam oczy na wiele spraw powodując, że zaczynamy widzieć więcej i więcej rozumieć. Zawarta w niej wiedza stanowi wspaniały materiał do przemyśleń nad tym, co ważne oraz obfity w treść przekaz pokazujący, w jaki sposób możemy przygotować się na zapowiadaną transformację.

Można w to wierzyć, lub nie, ale spróbować warto. Spisane przesłania kierowane są do wszystkich ludzi, dla których dobro ludzkości i naszej Ziemi jest jedną z najważniejszych wartości. Autorka, poprzez zamieszczone przesłania, podkreśla też, że trudno jest dotrzeć do wielu ludzi z tego rodzaju informacjami, gdyż „wielu jest takich, którzy zostali całkowicie omamieni przez panujący tu system.” Wciąż tkwią oni w ograniczających programach i iluzjach tak głęboko, że nie chcą przyjąć podawanej wiedzy, która kłóci się z ich dotychczasowym, zakodowanym postrzeganiem świata. Boją się otworzyć oczy i przebudzić się z marazmu. Jednak nikt nikogo do niczego nie zmusza. Każdy ma wybór. Są tacy, którzy nie chcą wyjść poza znane schematy, ale są też tacy, którzy są otwarci na poszerzanie swoich horyzontów i pragną wiedzieć więcej, a tym samym przebudzić się z długiego snu. Można ignorować przekazywane informacje, powątpiewać a nawet ironizować, a można podejść do nich z otwartym umysłem i zadać sobie pytania, na które odpowiedzi tkwią w nas samych.

Książkę przeczytałam, dzięki autorce, pani Annie Głowacz