Wyznanie. Autobiografia wokalisty Judas Priest recenzja

Rzadko czytam autobiografie, natomiast muzyki słucham bardzo często, i choć bardzo zróżnicowanej, to ciężkie brzmienia dominują na moich playlistach. A, że muzyka metalowa jest immanentną częścią mojego życia - są nią również Metalowi Bogowie. Zespół Judas Priest, który od 50 lat rozgrzewa serca i porusza fanów na całym świecie dał mi o sobie przypomnieć w wigilię Wielkanocy, kiedy to w Krakowie byłem na koncercie Kapłana Judasza.

Wokalista tego zespołu, Brytyjczyk Rób Halford, jak sam na wstępie książki zaznacza, szczerze i bezpardonowo opisuje swoją muzyczną życiową drogę, ale też nie stroni od zwierzeń bardzo osobistych. Na łamach autobiografii z właściwym sobie humorem opisuje kolejne kroki muzycznej kariery, tak swojej, jak i już w jej właściwym wymiarze, czyli jako wokalista w Priest. O kilku aspektach wiedziałem, ale jako fan nigdy tak daleko nie zagłębiałem się w historię zespołu czy wydarzenia towarzyszące nagrywaniu poszczególnych płyt czy zmianom składu kapeli. Opisano też wiele sytuacji dotyczących innych zespołów czy gwiazd tego samego formatu, z którymi Halford przecinał się na ścieżce swojej kariery. Łącznie z pogawędką z Królową Angielską.

Książka raczej dla fanów Judas Priest niż przypadkowych osób, ciekawie uzupełnia wizerunek Roba, napisana jest przystępnie, ciekawie i prosto. Bez nadmiernej egzaltacji czy zadzierania nosa. Autor opisuje też swoje słabości. Nakreśla swoje Błędy czy to życiowe czy w karierze, drogę wejścia i... wyjścia z nałogu (łącznie z próbą samobójczą) aż po ujawnienie swojej orientacji i związanej z tym ulgi. Co ciekawe, nakreśla też obraz najmłodszych lat, choć bardziej skrótowo niż kronikarsko, poznajemy rodzinne strony Roba. Robotnicze klimaty fabryk i dzielnic rodzinnego Wallsall, a także mentalność tamtych ludzi (która nigdy go nie opuściła).

Rob Halford to człowiek, który pomimo już 73 lat na karku, nadal swoim głosem głosi Judaszowe słowo drąc japę na koncertach niemiłosiernie, co jest aż nie do uwierzenia ale nadal niesamowite. Bardzo polecam. Judas Priest oczywiście.

Metalowy Bóg jest jeden. I nosi koronę. Z rogami.

14.09.2024 r.