Kara recenzja

Kara

Autor: @Bujaczek ·2 minuty
2012-03-18
Skomentuj
Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!
„Życie jest autostradą, na której codziennie zdarzają się wypadki, bo niezliczone możliwości zachowań ludzkich krzyżują się tutaj we wszystkich kierunkach.”*

Ile to razy robiliśmy rachunek sumienia, zatrzymywaliśmy się aby pomyśleć o tym co było i czemu akurat tak. Zawsze w tych momentach wydaje się, że mogło być inaczej, lepiej lub gorzej to zależy... Wtedy też zastanawiamy się co dalej... Jak żyć i postępować aby później nie żałować i nie mówić sobie „a mogło być inaczej”

Właśnie to robi Karolina zwana Karą w dniu swoich trzydziestych urodzin. Nasza główna bohaterka nocą jedzie autostradą E40 z Krakowa do Brukseli i w tym czasie opowiada nam swoje życie, a zarazem rozliczała się z nim. Podczas podróży dowiadujemy się o jej stypendium do Brukseli gdzie poznaje swojego męża, miłości do niego, utarczkach z teściową, która od początku jej nie akceptuje i okazuje to na każdym kroku. Następnie wspomina chorobę męża, która sprawiła iż wszystko było mu obojętne. O troskach, zdradzie i tej wiecznie towarzyszącej niepewności. Poznajemy też historię rodziców męża Kary i problemy emigrantów. Jaki będzie koniec tej podróży?

Chyba nie rozumiem przekazu tej książki tak do końca. Owszem powoduje, że zatrzymujemy się na chwilę i myślimy o tym co tytułowa Kara, ale co dalej? A może tylko o to chodzi... Nie wiem... To nie jest tak, że mi się nie podobała, wręcz przeciwnie. Mimo początkowych oporów czytało się ją szybko i przyjemnie tylko, że bez żadnych szczególnych emocji. Od kobieta w podróży robi bilans swojego życia i nam o tym mówi. Fakt, łatwego tego życia nie miała, ale jakoś dawała redę. I z teściową i z chorobą męża... Rzekomej zdradzie, choć ja bym to nazwała tajemnicą lub kłamstwem. No i sama też wzdychała do innego. Ciężko jest oceniać cudze losy i w zasadzie tego nigdy nie robiłam, tak będzie i teraz. „Kara” momentami zrusza, drażni i irytuje, ale tak... słabo? Nie sądzę by na długo została w mojej pamięci, raczej należy do tych przeczytanych, a następnie zapomnianych i tylko w głowie będzie się obijać myśl, że czytałam i koniec.
Przyznać muszę, że trzydziestoletnia kobieta mnie niekiedy irytowała swoim zachowaniem coś co było oczywiste dla niej tym nie było, ale gdy próbowałam postawić się w jej sytuacji po części zaczynałam rozumieć kobietę, która nie tak wyobrażała sobie swoje życie... A co do reszty bohaterów... Różnie z nimi było, ale jedno jest pewne, nie byli zaskakujący. Choć każdy był inny łatwo było ich rozgryźć.
„Karę” jak już wspomniałam czyta się szybko i nawet przyjemnie, ale mi czegoś zabrakło, nie uwiodła mnie ta książka. W jakiś sposób niesie przesłanie by się zatrzymać i pomyśleć o naszym życiu, może komuś właśnie to jest potrzebne... Jednak gusta są różne mi może się nie podobać innych zachwyci, tak więc czytać czy nie zostawiam Waszemu osądowi.

*str. 211

Moja ocena:

Data przeczytania: 2012-03-18
Polub, jeżeli recenzja Ci się spodobała!

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
Kara
Kara
Maja Wolny
6.2/10

Niezwykły monolog młodej kobiety-emigrantki, monolog samotności na autostradzie. W noc swoich trzydziestych urodzin Karolina zwana Karą podróżuje z Krakowa do Brukseli. Po drodze dokonuje swoistego ...

Komentarze
Kara
Kara
Maja Wolny
6.2/10
Niezwykły monolog młodej kobiety-emigrantki, monolog samotności na autostradzie. W noc swoich trzydziestych urodzin Karolina zwana Karą podróżuje z Krakowa do Brukseli. Po drodze dokonuje swoistego ...

Gdzie kupić

Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki

Zobacz inne recenzje

Maja Wolny, jako doktor nauk humanistycznych i obecnie dyrektor Muzeum Morskiego, swoją pierwszą powieść pt. „Kara” wydała w 2009r. Jest to również mój debiut z twórczością tej autorki. Główna bohater...

@summer21 @summer21

"Kara" to powieść drogi. Zarówno w sensie dosłownym, jak i w przenośnym. Trasa z Polski do Brukseli. Wewnętrzne rozliczenie z życiem i droga, jaką przebyła bohaterka. Kara podczas pobytu na stypendium...

@enga @enga

Pozostałe recenzje @Bujaczek

Już nie ma tamtej mnie
Już nie ma tamtej mnie

Naprawdę zaczynam lubić ciszę. Została moją sojuszniczką. Rzeczy dzieją się w ciszy. Jeśli nie pozwolisz, żeby cię raniła, może uczynić cię silniejszą, zostać twoją niem...

Recenzja książki Już nie ma tamtej mnie
To, co skrywamy przed światem
To, co skrywamy przed światem

– Odsłonięcie swoich wrażliwych punktów nie jest oznaką słabości. Raczej daje wszystkim do zrozumienia, że ufasz swojej sile. Wiesz, że zniesiesz każdy ból. To właśnie s...

Recenzja książki To, co skrywamy przed światem

Nowe recenzje

Mieszko. Wyjście z cienia
"Mieszko. Wyjście z cienia"
@tatiaszaale...:

Nie można stać w miejscu, trzeba przeć do przodu i do przodu. Bo kto nie idzie dalej, a stoi czy na zadku siedzi zadowo...

Recenzja książki Mieszko. Wyjście z cienia
Nechemia
W drodze przez XVII Rzeczpospolitą.
@sweet_emily...:

--*_*_*_*_* Jest rok 1666, w Konstantynopolu objawił się Mesjasz. Na jego spotkanie wyruszają tłumy Żydów. Wśród nich N...

Recenzja książki Nechemia
Kelner w Paryżu
Za kulisami paryskich restauracji
@maitiri_boo...:

„Kelner w Paryżu” to nie tylko opowieść o pracy za kulisami paryskich restauracji, ale także głębokie spojrzenie na lud...

Recenzja książki Kelner w Paryżu
© 2007 - 2024 nakanapie.pl