Dwanaście prac Herkulesa recenzja

Zastanawialiście się kiedyś, czemu macie na imię akurat tak a nie inaczej? W większości przypadków imiona nadawane dzieciom podobają się rodzicom, mają do nich jakiś wyjątkowy sentyment itd. Czasem historie nadanych imion są trochę ciekawsze. W moim przypadku, rodzice wahali się między dwoma imionami i to ksiądz uparł się, żeby wybrali te, które noszę do dziś. Bardzo często bywa też tak, że znaczenie imienia zupełnie nie pasuje do osoby która je nosi, ale tego zupełnie nie da się przewidzieć, chyba że w sytuacji w której moglibyśmy nadać sobie imię dopiero w wieku dorosłym.

Kończąc swoją detektywistyczną karierę, znany na cały świat Herkules Poirot, pragnie upieczętować lata swojej pracy wykonując szereg mozolnych "prac", tak jak jego imiennik Herkules - znany nam wszystkim z mitologii rzymskiej. Każdemu z rozdziałów książki przypisana jest jedna z nazw prac słynnego herosa. Oczywiście poczynania pana Poirot nie mają nic wspólnego z niekończącym się odcinaniem głów hydrze czy czyszczeniem stajni Augiasza, lecz każda z dwunastu spraw prowadzonych przez głównego bohatera ma nawiązanie do tych mitologicznych. To nawiązanie do mitologii, które zastosowała autorka naprawdę bardzo mi się spodobało! Mała ciekawostka dla tych, którzy lubią jak w powieściach zagranicznych pojawia się polski akcent - tutaj możecie taki znaleźć, ale jaki? Sprawdźcie sami.

Autorki chyba nie muszę nikomu przedstawiać - Agata Christie już dawno okrzyknięta królową kryminału. Klasyka gatunku. Nie mogę powiedzieć, że akurat ta książka napisana przez nią jest moją ulubioną. Nie mogę nawet powiedzieć, że jest rewelacyjna. Jest po prostu dobra i fajnie się ją czyta. Każda z dwunastu zagadek opisana jest dość zwięźle, czasem nawet nie ma czasu na to żeby wczuć się w sytuację i w pewien sposób utożsamić się z bohaterami. Jedne z "prac" wykonywanych przez Herkulesa bardziej mnie wciągnęły, inne mniej, ale cała lektura była naprawdę bardzo przyjemna. Sporą zaletą tej książki, jest to, że zapoznawszy się wcześniej ze wstępem i orientując się, co w powieści znajdziemy - możemy przeczytać ją całą za jednym posiedzeniem, ale możemy też czytać ją z doskoku, każdy rozdział to osobna sprawa, osobny czas i miejsce, więc wracając do lektury nawet dwa tygodnie po jej rozpoczęciu, nie musimy przypominać sobie, co działo się wcześniej.

Może i Herkules Poirot nie jest tak umięśniony jak mitologiczny heros, ale kładąc na szali jego intelekt i umiejętność logicznego myślenia a na drugiej szali siłę mięśni - moim zdaniem bije wszystkich na głowę.