Kluczowe decyzje recenzja

Wiele znanych i cenionych osobistości napisała swoje autobiografie, mniej lub bardziej kontrowersyjne. W ślad za nimi postanowił pójść i były prezydent USA, George W. Bush, który w „Kluczowych decyzjach” opisuje to, co ukształtowało i wpłynęło na jego opinie, decyzje czy wybory. Co ciekawe nie opisuje w niej jedynie bujnego życia polityki, ale i swoje własne prywatne oraz anegdoty.


A były prezydent rządził w czasach niespokojnych, wymagających odważnych i bardzo ważnych decyzji, stąd pomysł na tytuł. W tej opowieści opisuje 14, jego zdaniem, najważniejszych momentów jego kadencji. Od jego elekcji, poprzez atak na WTC, kończąc na wojnach terrorystycznych to odsłanianie kulisów przełomowych wydarzeń w nowożytnej historii świata.


I tu poznać można lekkie pióro pana Busha, gdyż autobiografię czyta się szybko i przyjemnie. Nie rzuca zbyt wiele niejasnych pojęć, nie sypie nazwiskami jak z rękawa, ale stara się pokazać przeciętnemu człowiekowi, jak trudną i wymagającą pracę musiał podjąć się w czasie 8 lat swojej kadencji. Myślę, że będzie to lektura dla każdego, choć niewątpliwie trzeba kojarzyć najważniejsze fakty polityczne w historii świata.
Bardzo zaskoczyła mnie historia o ataku na WTC. Uważam, że to tragiczna, ale równie ciekawa opowieść, a dzięki byłemu prezydentowi możemy odkryć jej kulisy. Jestem mile zaskoczony informacjami, jakie George Bush zasypał mnie w tym rozdziale.


Ta ponad 500-stronowa historia daje nam dużo do myślenia, ożywia zatarte przez kurz wspomnienia i pokazuje, że mimo krytyki ze strony dziennikarzy, George Bush robił wszystko, co w jego mocy. Ta książka była, ku mojemu zaskoczeniu, dobrze przyjęta przez krytyków i dziennikarzy. Również czytelnicy pognali do księgarni, co potwierdza fakt, że z miejsca stała się bestsellerem i trafiła na zestawienie New York Timesa nie opuszczając go przez pięć tygodni.


I pozostaje zadać pytanie, dlaczego były prezydent, człowiek spełniony, któremu pozostaje jedynie grać w golfa, postanowił odświeżyć pamięć Amerykanów i napisać tą autobiografię? Czyżby cierpiał na brak gotówki? Nie sądzę, więc pozostaje mi wierzyć, że chciał pokazać nam, ludziom, którzy przeszli akty terroru i skok technologiczny, że człowiek jest człowiekiem i nie byłby nim, gdyby nie popełniał błędów. I to z tej lektury najbardziej wbija się w pamięć.