Komisarz recenzja

Czas: rok 1538
Miejsce: klasztor benedyktynów w Scarnsea
Tło historyczne: reformacja, za przyzwoleniem króla Henryka VIII wikariusz generalny Thomas Cromwell, różnymi metodami, zmierza do likwidacji wszystkich klasztorów w Anglii, za powód podając zepsucie, chciwość i rozpasanie kleru katolickiego.
Akcja: w benedyktyńskim klasztorze zamordowany zostaje komisarz królewski Singleton, któremu odcięto głowę. Równocześnie zbezczeszczono ołtarz kościoła i ukradziono świętą relikwię. Urzędnik Matthew Shardlake, protegowany Cromwella, zostaje wysłany na miejsce zbrodni, aby odnaleźć winnego oraz zmusić opata by zdecydował się rozwiązać ugrupowanie i oddać cały majątek zakonny państwu.
Bohaterowie: Matthew Shardlake – garbaty prawnik, dość inteligentny, poplecznik Cromwella i zwolennik reformacji, zaślepiony ideałami i przymykający oko na niegodziwości popełniane w imię naprawy Kościoła. Towarzyszy mu Mark, nad którego karierą czuwa i stara się wywindować na wyższe stanowisko urzędnicze.

Komisarz zapoczątkował serię książek o przygodach Matthew Shardlake i porównywany jest do Imienia róży Umbero Eco. Według mnie jest to nietrafione porównanie, bo aczkolwiek autor inspirował się powieścią Eco, to w bardzo ograniczonym zakresie. Owszem, tutaj także mamy klasztor, zbrodnię i starającego się go rozwiązać detektywa-amatora oraz jego pomocnika, ale na tym podobieństwa się kończą. Matthew nie jest superbystrym, inteligentnym i wykształconym człowiekiem. Owszem liznął wykształcenia, ale jest bohaterem dość przeciętnym i nie poraża, ani intelektem, ani bystrością. Jest za to człowiekiem przyzwoitym i nie ulegającym korupcji, a także ze względu na swoje kalectwo wrażliwym na cierpienie innych. Kiedy trafia do klasztoru natyka się na mur milczenia i niechęci. Mnisi uznają jego stanowisko i władzę, ale stawiają bierny opór wprowadzając Shardlake świadomie lub też nie, w błąd i podsuwając mylne tropy w śledztwie. W trakcie sprawy wychodzą na jaw występki mnichów, którzy ulegają słabościom, tak jak każdy inny, i ujawniają skrywane głęboko pod habitem cechy osobowości od słabości czy szlachetności po okrucieństwo, pazerność czy skłonności homoseksualne. Atmosfera się zagęszcza, tropy okazują się mylne, a w klasztorze dochodzi do nowych, nieoczekiwanych zdarzeń. Wartka akcja i jej nieoczekiwane zwroty, ciekawi bohaterowie plus interesująco ukazane tło historyczne to niewątpliwe zalety tej powieści, która wciągnęła mnie całkowicie.
W ciekawy sposób pokazana została reformacja, która z jednej strony była jak najbardziej uzasadniona, ale z drugiej dawała pole do nadużyć i korupcji. Dla przeciętnego człowieka jawiła się jako takie samo zło, jak poprzednie, a wszelkie zmiany to brak stabilizacji, które oznaczają biedę i głód.
Jedyne do czego mogę się w Komisarzu przyczepić to sposób narracji. Historię śledzimy oczami głównego bohatera Matthew Shardlake i w związku z tym język, którym się posługuje powinien być stylizowany na XVI wieczny, a tymczasem jest współczesny.
Podsumowując stwierdzam, że „Komisarz” to jeden z bardziej wciągających kryminałów jakie mi dane było przeczytać ostatnimi czasy i do końca nie wiedziałam kto jest mordercą, a to rzadko się zdarza.