Pomocnik kata recenzja

Wiedziałam, że nie będzie dobrze, bo nie podobała mi się „Dziewczyna o czterech palcach”. Wiedziałam, że nie będzie dobrze, bo od kilku lat kryminały Marka Krajewskiego są coraz słabsze i ciągnięte na siłę. Ale skusiła mnie promocja e-booka, no i siła przyzwyczajenia. I mam za swoje.

Po interesujacym początku, kiedy Popielski leje w sądzie bezczelnego pedofila, zaczyna się niestety wątek szpiegowski. Tak naprawdę nie wiadomo, czego dotyczy, sowieccy agenci mnożą się jak grzyby po deszczu, Popielski szuka ich po całym kraju i pograniczu, akcja się dłuży, plącze... Wszystko wyjaśnia się pod koniec, ale i tak postaci jest zbyt dużo, żebym miała pełne rozeznanie w tym, kto był podwójnym, a kto „pojedynczym” agentem. Natomiast z posłowia dowiadujemy się, ze akcja została osnuta na kanwie rzeczywistego wydarzenia zabójstwa radzieckiego posła, zabójcy cara na dworcu w Warszawie w 1927 roku. I to posłowie jest dla mnie najbardziej interesujące. Nawet jest napisane lepszym jezykiem, niż sama książka. Mój syn powiedział niedawno, że gdybym czytała tyle literatury faktu, co czytam kryminałów, miałabym ogromną wiedzę. Chyba czasami warto słuchać włanych dzieci...

Czytałam ponad miesiąc i tylko w komunikacji miejskiej. Jakoś nie kusiło mnie, żeby wyjąć czytnik z torebki i czytać dalej w każdym innym miejscu, jak się dzieje, gdy książka jest naprawdę interesująca.

Kryminały Marka Krajewskigo towarzyszą mi od 1999 roku, od pierwszej książki o Eberhardzie Mocku. Wtedy to było objawienie – pierwszy polski kryminał retro, dokładnie osadzony w realiach przedwojennego Breslau i doskonale napisany. Ale to już pieśń przeszłosci. Od kilku lat autor odcina tylko kupony od popularności, ewidentnie pisze na siłę, aby wydać, aby zarobić... Kilku autorów serii kryminalnych odważyło się je zakończyć czując, że się wypaliły, nieraz ku wielkiemu żalowi czytelników: Zygmunt Miłoszewski, Marcin Wroński a teraz Mariusz Czubaj. Krajewski tego nie robi, więc ja niniejszym się z nim żegnam. Z żalem, biorąc pod uwagę pierwsze książki o Mocku i Popielskim, z ulgą, pamiętając kilka ostatnich pozycji.