Kraina Zeszłorocznych Choinek recenzja

Joanna Szarańska "Kraina Zeszłorocznych Choinek".

Rozpoczęłam sezon książek świątecznych. Nie lubię jesieni, przede wszystkim nie lubię listopada. Właśnie z tego powodu postanowiłam zacząć wprowadzać się w świąteczny nastrój. Powyższa pozycja to był strzał w dziesiątkę.

Po dzisiejszy dzień święta mają dla mnie niespotykany urok. Okres przygotowywania świątecznych dekoracji, pachnących cynamonem pierników, dźwięki świątecznych piosenek, nawet sprzątanie mieszkania... Staram się, by każdego roku okres ten był przepełniony magią... staram się dla syna (pragnę, by zawsze miał piękne i szczęśliwe wspomnienia), ale także i dla siebie samej... Bo widzicie, w głębi duszy święta powodują u mnie, że ta pewna struna w sercu budzi się z głębokiego snu i pragnie na nowo poczuć się jak... szczęśliwe i beztroskie dziecko 😊

"Kraina Zeszłorocznych Choinek" to książka pełna emocji.

Dopadło mnie prawdziwe wzruszenie, gdy czytałam o Józefie i Antku. Józef, starszy mężczyzna próbujący uporać się i pogodzić z przeszłością, otwiera sklep z ozdobami świątecznymi. Ale to nie jest zwykły sklep. Jest on przepełniony nie tylko starymi, pięknymi i cennymi bombkami. Przede wszystkim posiada własną historię. To właśnie w nim mężczyzna poznaje Antosia, niesfornego, aczkolwiek bystrego chłopca, przepełnionego smutkiem. Obaj stają się sobie coraz bliżsi, chociaż żaden się do tego nie przyznaje.

Dopadły mnie ataki niekontrolowanego śmiechu. Czytając o perypetiach sióstr - Beaty i Danuty. Siostry, które łączyła silna więź, nagle zaczynają sobie skakać do gardeł. I to z powodu zwykłej błahostki.

Śmiałam się w głos czytając o Helenie i jej opiekunce Ninie. Starsza Pani, uchodząca za zimną, a nawet wredną ... tak naprawdę była kobietą o wielkim sercu i ciężkiej, przykrej przeszłości. To właśnie przeszłość sprawiła, że wciągnęła Ninę w niezwykłą przygodę. Płakałam ze śmiechu zastanawiając się, co ta Helena jeszcze wymyśli. Syn nie raz przychodził i pytał, czego ja się tak śmieję 🙈😀

"Kraina Zeszłorocznych Choinek" sprawiła, że znalazłam się w Świerczynkach, zatopiłam się w malutkiej miejscowości pełnej śniegu, leśnych zwierząt i Ryneczku oświetlonego ozdobami świątecznymi. Znalazłam się w sklepie Pana Józefa i nie miałam ochoty z niego wychodzić!

Autorka sprawiła (kolejny już raz), że wspomnienia z dzieciństwa odżyły. Serce się ścisnęło ze szczęścia, ale i ze smutku... Bo to, co dobre, zawsze szybko się kończy. O wiele za szybko...

Mam wielką nadzieję, że będzie kontynuacja!

A podsumowując ten dość długi wywód... polecam z całego serca!