Czarne nenufary recenzja

 Książka Michela Bussiego była tym razem strzałem w dziesiątkę i oby takich lektur trafiało w moje łapki więcej!
 
 Jest to przemyślnie skonstruowana, bardzo obrazowa, wręcz poetycka powieść o sennym miasteczku, w którym swe ostatnie lata życia spędził Claude Monet. Słynny impresjonista tworzył tu swe wybitne dzieła z serii "Nenufary", rozpalające wyobraźnię kolekcjonerów i miłośników sztuki na całym świecie. Ale jeśli myślicie, że "Czarne nenufary" to opowieść o podziemnym rynku handlu dziełami sztuki, to jesteście w błędzie. Ta historia to portret psychologiczny niewielkiej społeczności miejscowych i turystów, których spokojne i uporządkowane życie zakłóca pewne morderstwo, a nawet dwa lub trzy morderstwa...
 
 Szczegóły śledztwa, jego postępy, schodzą w pewnym momencie na dalszy plan w obliczu niezwykłego porozumienia, jakie zawiera się między piękną i młodą miejscową nauczycielką z głównym śledczym. Na przeszkodzie ich szczęściu może stanąć tylko wyjątkowo zazdrosny mąż kobiety. Ale na arenę wydarzeń wkracza również niezwykle utalentowana 11-letnia dziewczynka o imieniu Fanette i starsza kobieta, zwana czarownicą z młyna. Co łączy trzy kobiety z morderstwem? Kto okaże się sprawcą? Czy tytułowe "Czarne nenufary" to naprawdę zaginione dzieło Moneta? Jak potoczą się losy bohaterów?
 
 Naprawdę warto poświęcić czas lekturze tej francuskiej powieści kryminalnej. Zakończenie jest zupełnie zaskakujące, a w trakcie lektury otrzymujemy zgrabnie podane niezwykle ciekawe szczegóły z życia słynnego malarza. Szczerze zachęcam do lektury.