Kryzys recenzja

„Kryzys” to debiut literacki Radosława Dąbrowskiego. Dojrzały, przemyślany, pełen filozoficznych przemyśleń, symboliki i szeroko pojętej kultury. Autor umiejętnie włada słowem, tworzy bogate opisy i wplata w nie swoją wiedzę, która jest naprawdę imponująca. Dzięki tej książce łatwo można oderwać się od szarej rzeczywistości i odbyć podróż w głąb siebie. Poukładać swoje myśli, obudzić uśpione pragnienia, przeanalizować poglądy…

Po trzydziestu latach Andrzej wraca w rodzinne strony. Śmierć ojca, który przez ten czas był nieobecny w jego życiu, jest powodem do rozliczenia się z dotychczasowym życiem. Andrzeja dręczy szereg pytań, na które szuka odpowiedzi, ale czy pobyt w rodzinnej miejscowości pozwoli mu je zdobyć?

Autor stworzył bardzo złożonego psychologicznie bohatera. Jego charakterystyka jest dogłębna, pełna wrażliwości, bogatego wnętrza, inteligencji i wartości, którymi się kieruje. Andrzej jest osobą ceniącą sobie sztukę i kulturę. Potrafi dostrzec jej piękno i z zamiłowaniem się tym delektować. Na początku wydaje się dość specyficznym bohaterem, ale im bliżej się go poznaje, tym bardziej staje się bliski. Za sprawą pobytu w rodzinnych stronach nastąpiła wewnętrzna przemiana bohatera, która jest kwintesencją tego utworu literackiego.

Autor zawarł w swojej powieści wiele istotnych prawd dotyczących naszej egzystencji. Wiara, przynależność, strata bliskiej osoby, samotność. To tylko nieliczne przykłady, które znamy z codzienności. Towarzyszą im zawsze emocje, które w mniejszym lub większym stopniu mają wpływ na nasze postrzeganie świata. Możemy je zaakceptować, ale nie musimy się na nie godzić.

„Kryzys” to lektura wymagająca uwagi i skupienia. Nie da się jej przeczytać w zawrotnym tempie. Nie ma tu rwącej do przodu fabuły i zaskakujących zwrotów akcji, a jednak ma w sobie to „coś”, co każe do niej wracać. Co przyciąga i skłania do refleksji.

Po pierwszym rozdziale byłam pełna obaw, czy uda mi się dotrwać do końca i wychwycić skierowany przez Autora przekaz. Odłożyłam książkę i po paru dniach do niej wróciłam. Bez negatywnych emocji, bez oczekiwań. Skupiłam się na Andrzeju i towarzyszących mu emocjach. Zagłębiłam się w jego życie, wspomnienia i refleksje. Z każdą stroną czułam, jak zaciska się więź łącząca mnie z fabułą.

Jestem pełna uznania dla Autora. Jestem pod wrażeniem jego dojrzałości, wiedzy i umiejętności literackich. „Kryzys” to wyjątkowy, wielowymiarowy utwór literacki, kuszący pięknym jeżykiem, pełen symboliki i filozoficznych prawd. Myślę, że to odpowiednia lektura dla ludzi pragnących wyciszenia, refleksji, poszukujących prawdy o sobie. Jestem przekonana, że każdy czytelnik doceni inne aspekty tej powieści, przeanalizuje wybrzmiewające między wierszami prawdy i odkryje swoje wewnętrzne potrzeby.

Polecam !