Upał recenzja

„Upał” przeczytałem z przyjemnością po raz drugi, bo do recenzji dostałem nie pierwsze już wydanie. „Przeczytałem”: to jednak mało powiedziane: takich książek się nie czyta, je się pożera. Wciągają z rogami i kopytami, bez reszty. A gdy człowiek doczyta do końca, to żałuje, że już się skończyło. Takie książki mają też pewną wadę: trudno czytać coś po nich, bo na pewno będzie słabsze.

Oto mamy rok 2012 i Euro w Polsce. Za dwa dni na Stadionie Narodowym zostanie rozegrany mecz Polska – Niemcy. Będzie komplet widzów. Podinspektor Tyszkiewicz zostaje w strukturach CBŚ mianowany odpowiedzialnym za zabezpieczenie imprezy. Wkrótce okazuje się, że apetyt na nią mają także islamscy terroryści, którzy chcą – po raz pierwszy w Polsce – dokonać rzezi. Czego Tyszkiewicz nie wie, a wiedzą to narrator i czytelnik, jest jeszcze ktoś, kto ostrzy sobie zęby na ten mecz, chcąc dokonać krwawej zemsty.

„Upał” zawiera mrożące krew w żyłach strzelaniny, a czytelnik robi się dumny, że mamy nie tylko genialnych śledczych, ale też znakomicie wyszkolonych antyterrorystów. Ba, tu nawet szeregowa policjantka i dwa „misie” ze Straży Miejskiej wykazują się niebywałymi kompetencjami. Serce rośnie…

Do tego wszystkiego dochodzą motywy kryzysu w małżeństwie Tyszkiewicza i dramatu pięknej, choć niekryształowej kapitan Potockiej z ABW. Nawet więc wtedy, gdy nikt nie tropi ani nie strzela, czytelnik jest wciągany w absorbujące uwagę wydarzenia. ABW, dziś już nieobecna w systemie bezpieczeństwa kraju, zostaje przedstawiona jako instytucja żyjąca własnym życiem i przedkładająca własne akcje nad wszelkie priorytety, uwikłana w brudne gry. Stosunkowo mało obrywa się politykom – no cóż, rok 2012 to były jeszcze przedpisowskie czasy.

Całość napisana jest ze szczyptą ironii i sarkazmu, co dodaje jakości narracji i dialogom. Trochę zabawnie czyta się w 2024 roku o BSL, czyli Bezzałogowym Statku Latającym, jako o nowince technicznej. Świat pędzi naprzód, jakże szybko on pędzi naprzód.

Trochę mi szkoda tej książki, bo chyba nie spotka jej to, na co zasługuje, a zasługuje na liczne przekłady, a i na dobry, sensacyjny film w doborowej obsadzie. W swoim gatunku ma niewiele sobie równych, przynajmniej jeśli spojrzeć na to, co wyszło spod pióra polskich pisarzy.

Martwi tylko ostatnia strona, bo zapowiada kolejne przygody Tyszkiewicza, ale już nieosadzone w realiach. Szkoda by było zmarnować dotychczasową trylogię („Mróz”, „Wiatr” i „Upał”) na fantastyczne mrzonki.

Książka z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl