Nasza melodia recenzja

Z ogromną radością i satysfakcją zasiadam do recenzji najwspanialszej książki, jaką miałam okazję przeczytać. Jak dla mnie to Biały Kruk z gatunku obyczajowo romantycznych pozycji.
"Nasza Melodia" to przepiękna historia dwojga ludzi zakochanych w muzyce. Oboje ogromnie utalentowani, jednak każde wybrało inną ścieżkę kariery. Danny został członkiem słynnego szwedzkiego zespołu, Rita uczy gry na pianinie i prowadzi klub muzyczny. Znają się od dzieciństwa, choć Daniel nie żywił do swojej koleżanki zbyt pozytywnych uczuć, ona zaś w skrytości serca kochała tego narwańca. Wieczna rywalizacja o to kto jest lepszy, a potem wyjazd Dannego przerywa ich znajomość . Po latach znów się spotykają, oboje dorośli, piękniejsi, ze swoimi historiami i bólami. Muszą nauczyć się nowych relacji między sobą. Czy im się to uda? Na to musicie poszukać odpowiedzi na kolejnych stronach książki.
Przyznam, że kiedy dostaję książkę do recenzji, nigdy nie zaczynam od szperania na jej temat w internecie, nie sprawdzam, czy jest ona częścią cyklu, pierwszą lub trzydziestą pierwszą książką danego autora. Nie chcę się uprzedzać, bądź martwić, że nie znam zamysłu twórcy. Po prostu biorę i czytam.
Dlatego też nie wiedziałam, iż Anna Dąbrowska stworzyła cykl "Płomienie" a ja mam w ręku ostatnią część. Pozytywnie więc jestem zaskoczona tym, że się nie zorientowałam, że to kolejny tom. Fabuła książki jest doskonale poprowadzona. Od samego początku można poczuć wszystkie emocje towarzyszące bohaterom. Nie gubimy się, nie ma nawiązań do poprzednich części. Do tego moi drodzy powieść ma 297 stron i uwaga, uwaga ZERO scen seksu. Można odnieść wrażenie, że w tych czasach jest to nie możliwe, a jednak "Nasza Melodia" jest tego dowodem, że się da.
Uwagę przykuwa również piękna polszczyzna, jaką stosuje w swojej pracy Anna Dąbrowska. Wulgaryzmy zminimalizowane, bohaterowie poza dogryzaniem sobie odnoszą się do siebie z szacunkiem i miłością. Kłótnie są napisane tak, by czytelnik odczuł emocje panujące między jej uczestnikami. W ogóle atmosfera tego utworu wciąga niczym odkurzacz. Autorka każdemu swojemu bohaterowi nadaje niepowtarzalny charakter, nie boi się tworzyć despotów, pustych laleczek, samobójców, alkoholików, ludzi nadpobudliwych. Ogromnie się cieszę, że właśnie ta książka trafiła do mnie. Zajmie ona honorowe miejsce w mojej biblioteczce i to obok nie kogo innego jak Ani z Zielonego Wzgórza :).
Polecam każdemu, kto marzy o powrocie do prostych i pięknych historii.
Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl