Kurtyzana z Wenecji recenzja

„ Grzeszenie jest równie dochodowe jak życie w cnocie.” (str.206)

Jest to historia opowiedziana z perspektywy karła Bucino. Opowiada o swojej filozofii, o swoich bolączkach, jak jest postrzegany i traktowany przez innych ludzi i najważniejsze jego związku z kurtyzaną Fiamettą. Choć główni bohaterowie są fikcyjni, w powieści występują autentyczne postaci: malarz Tycjan, pisarz Aretino i architekt Sansovino, którzy mieszkali w Wenecji w tamtym czasie.

Akcja powieści rozgrywa się w XVI wieku, zaczyna się w Rzymie, a kończy w Wenecji. Fiammetta była piękną i pożądaną kurtyzaną. Dzięki urodzie i sztuce kochania prowadziła bogate życie w Rzymie. Była inteligentna i przebiegła. Służba kochała ją i bała się jej jednocześnie. Kiedy do miasta wkracza hiszpańsko- niemieckie wojsko kurtyzana z pomocą oddanego jej karła ukrywa swoje bogactwo. Hiszpanie i Niemcy plądrują, łupią i okradają miasto, a jego mieszkańców mordują lub biorą do niewoli.

By ratować życie oszpecona Fiammetta i Bucino opuszczają Rzym, udając się do domu rodzinnego kurtyzany w Wenecji. Leczy ją znachorka, z którą znają się od dzieciństwa. W czasie kiedy kurtyzana dochodzi do siebie, karzeł poznaje miasto, prawa nim rządzące, sprawujących władzę, działanie lupanarów, relacje damsko-męskie. Wspólnie robią rozeznanie działających w mieście kurtyzan. Nie chcą wracać do przeszłości, myślą o przyszłości.

Bucino był jednocześnie majordomusem, księgowym i strażnikiem finansów. Do jego obowiązków należały spotkania z nowymi klientami i ustalenia wysokości opłaty. Umawiania ze starymi klientami. Handlował z Żydami zdobywając środki na utrzymanie i stroje dla Fiammetty. W związku z kłopotami finansowymi Fiammetta planuje pozostać gondolową nierządnicą. Dzięki sprytowi karła powoli wypływają na szerokie wody. Kiedy Fiammetta została wpisana do rejestru kurtyzan ma duże wzięcie. Poznajemy zabiegi pielęgnacyjne jakimi się poddawała i jej sztukę uwodzenia.

Stopniowo jej sława rosła. Stać ich było na wynajem domu, a grono adoratorów powiększało się z dnia na dzień. Odzyskali wszystko co stracili w Rzymie.

Sprawy się nieco komplikują kiedy Fiammetta wdaje się w romans z młodzikiem, a karzeł ulega wypadkowi i walczy o życie.

Ciekawą postacią jest ślepa i kaleka znachorka La Draga. Pomogła dojść kurtyzanie do siebie po oszpeceniu i stosowała na niej różne zabiegi upiększające. Leczyła też ludzi. Jednak jej los nie okazał się szczęśliwym. Karzeł poznał jej sekret.

Mamy obraz Wenecji, która była wspaniałą europejską metropolią, rajem dla ludzi interesu i poszukiwaczy przygód i seksu. Z jednej strony piękna i urokliwa, z drugiej strony cuchnąca z wód kanału. Rozpasana seksualnie łącznie ze stanem duchowieństwa.

Szczerze mówiąc wybierając książkę spodziewałam się zupełnie czegoś innego. Początkowo lektura mnie nużyła i zastanawiałam się czy jej nie odstawić. Jednak z czasem byłam ciekawa losów tej szczególnej pary, ich relacji. Mimo że często nie zgadzali się ze sobą, łączyła ich przyjaźń i wspólne przeżycia i jedno nie mogło się obejść bez drugiego.

„ Ze wszystkich chorób świata miłość z pewnością zadaje najcudowniejsze cierpienia.” (str.305)