Łączniczki z Paryża recenzja

„Życie jest zbyt krótkie, żeby coś takiego przeszło obok nas…”

Jest rok 1964 przenosimy się na Manhattan, poznajemy Grace Healey. Kobieta spieszy się do pracy, idzie przez dworzec kolejowy, jej wzrok pada na porzuconą, samotną walizkę wsuniętą pod ławkę. Grace nie może się oprzeć ciekawości, zagląda do środka, a tam widzi kilkanaście zdjęć różnych kobiet. Pod wpływem impulsu zabiera ją ze sobą. Już wkrótce Grece odkrywa, że walizka należała do Eleanory Trigg. Ta kierowała siatką tajnych agentek, które były wysyłane podczas II wojny światowej do Europy. Te dzielne kobiety były łączniczkami, radiotelegrafistkami, czynnie działały w ruchu oporu. Grace chce dowiedzieć się jak najwięcej o kobietach, które nigdy nie powróciły do swych domów, a ich losy owiane są tajemnicą…

Niesamowicie wciągająca, wielowątkowa, piękna opowieść, której prawda historyczna miesza się z fikcja literacką. Akcja powieści toczy się głównie wokół grupy kobiet wysyłanych podczas II wojny światowej do zadań specjalnych, do Francji. Czuć szczerość, zaangażowanie i ogromną wiedzę historyczną autorki. Narracja toczy się naprzemiennie z perspektywy trzech kobiet, idealnie ze sobą współgra. To niezwykłe, mądre, odważne, charyzmatyczne, młode kobiety. Trwające tygodniami rygorystyczne szkolenia, mają na celu przygotować je na każdą wojenną ewentualność. Po dotarciu do celu misji, mają wpasować się w nowe miejsce, w którym przyjdzie im żyć i pracować.

Przedstawiona historia, została zainspirowana prawdziwymi wydarzeniami. Daje nowe, wnikliwe spojrzenie na dzielne, niezwykłe kobiety, które brały czynny udział w ruchu oporu. Nie jest to zwykła opowieść, jest to poruszające świadectwo prawdy. O miłości, która przychodzi w najmniej spodziewanym momencie, o sile przyjaźni, zdradzie, niesprawiedliwości, bólu i cierpieniu. Poświęcenie siebie dla wyższych celów, dylematy, tajemnice, ryzyko, konspiracja. Swoisty klimat odczuwalny jest w całej historii. Nieustające widmo śmierci.

Poruszająca opowieść o odwadze, sile i determinacji kobiet, wojowniczek. Przed którymi życie stawiało ogromne, niebezpieczne wyzwania. A one z niezłomnością i ogromnym hartem ducha je podejmowały. Powieść ukazuje mało znany, istotny element wojennej zawieruchy. Jest swoistym hołdem dla kobiet, które narażały swoje życie, traciły je w walce z okupantem. Bardzo polecam.