Lato w Jagódce recenzja

Książki Pani Michalak pochłaniam jednym tchem. Gdy mam którąś w dłoni wszystko inne znika. Nie ważne są obiad, sprzątanie, pranie. I szkoda, że te książki są takie krótkie bo czytam je w jeden dzień. Tak też było z książką "Lato w Jagódce ".
Gabrysia jako noworodek została podrzucona na wycieraczkę Stefanii. Kobieta z oddaniem i czułością opiekowała się kalekim podrzutkiem. I tak Gabrysia wyrasta na niezbyt piękną za to szczęśliwą dziewczynę.
Jako lekarz weterynarii jest wolontariuszem w ZOO. Dostaje też wymarzoną pracę w dworku jako zaklinaczka koni. Zaprzyjaźnia się tam ze swoją szefową, a nawet zakochuje się w Pawle - niemowie z "szemraną" przeszłością. Dzięki pracy Gabrysia się usamodzielnia, wynajmuje mieszkanie - mimo chorej nogi - na poddaszu bez windy. Z okna przecież taki piękny widok.Próbują rozwikłać zagadkę Pawła, Gabrysia trafia do detektywa, gdzie niby "przypadkiem" poznaje swoją siostrę bliźniaczkę - Malinę. Bogatą, wziętą panią adwokat, której niczego do szczęścia nie brakuje. A jednak Malina nie czuje się szczęśliwa. Dziewczyny próbują się do siebie zbliżyć. Ale, ale nie będę opowiadała Wam całej książki. Nadmienię jeszcze tylko, że czytałam w niej o porwaniu, konkursie piękności i marokańskim księciu, szczęśliwym spotkaniu po wielu, wielu latach i o przemianach.
"Lato w Jagódce" to książka o miłości, wielkiej przyjaźni, szczęściu ale też o bólu odrzucenia, o tym, że mając wiele można nie mieć tak naprawdę nic. Że brakuje czegoś najważniejszego - zgodności z własnym sumieniem, szacunku do innych i siebie samego. To książka napisana z humorem, skłaniająca czytającego do wielu przemyśleń i refleksji nad własnym życiem.