Nikomu nic nie mów recenzja

Na czarnym rynku można sprzedać wszystko: żywność, leki, dobra luksusowe, broń a nawet organy wewnętrzne. Tam gdzie jest podaż tam jest i popyt.
A co byście powiedzieli gdyby zaczęto handlować talentem, zdolnościami, logicznym myśleniem, inteligencją, osobowością?
Czy to jest możliwe?

Na to pytanie znajdziecie odpowiedź w kolejnym tomie serii Super Kryminał, "Nikomu nic nie mów" Jacka Krakowskiego. Od razu odpowiadam na pytanie: nie to nie jest żadna powieść futurystyczna, to zwykły kryminał, którego akcja toczy w Łodzi w latach współczesnych.

Znana z poprzednich książek autora: "Zły sen" czy "Przerwane śledztwo", Laura Sawicka i tym razem poprowadzi prywatne śledztwo, które zaskoczy nas nagłymi zwrotami akcji, trzymające czytelnika w ciągłym napięciu i kontrowersyjnym finałem.
Ta szalenie inteligentna i spostrzegawcza policjantka, przyjeżdża do Łodzi na zaproszenie dawnego kolegi ze szkoły policyjnej. Ma wyjaśnić sprawę tajemniczych zdarzeń i paranormalnych zjawisk w pewnej eleganckiej kamienicy. Lokatorzy mieszkania nr. 6 uciekają w panice i przerażeniu a ostatnia z nich, Idalia Lewant zaginęła bez wieści. Laura Sawicka natrafia na trop sensacyjnej afery i tajemniczego urządzenia...

Jacek Krakowski użył i przedstawił w swojej książce wiele postaci. Miały one zadanie, utrudniać śledztwo Laurze Sawickiej swoimi sprzecznymi zeznaniami i ukrywaniem ważnych informacji. Policjantka była zdana jedynie na swoją intuicję, inteligencję i dobre rady wujka, autora kryminałów.
Na początku Laura ma wiele trudności z odróżnieniem prawdy od kłamstw i niedomówień ale wreszcie trafia na właściwy trop. Udaje jej się rozwikłać międzynarodowy spisek i uratować własne życie.

Postępy w prowadzeniu tego śledztwa obserwujemy oczami głównej bohaterki. Dzięki temu mamy dostęp do odczuć, przemyśleń i metod śledczych Laury. Jao pierwsi poznajemy ważne informacje i wnioski. Dopełnieniem są komentarze, dociekliwe pytania i podpowiedzi wujka.
"Nikomu nic nie mów" czyta się wyjątkowo szybko a to za sprawą dominacji dialogów nad opisami. Uwielbiam książki Jacka Krakowskiego właśnie za taką konstrukcją fabuły.

Rozbawiły mnie bardzo imiona i nazwiska niektórych postaci. Jednocześnie zastanowiło mnie, w jaki sposób autor je dobiera. Czy mają być karykaturą cech bohatera lub ich wyolbrzymieniem czy może są przypadkowe. Dla przykładu podaję klika z nich: Estym Tabor, Ziemowit Ziemisyn, Kaj Danowicz, , Udo Ściema...