Lekarka nazistów recenzja

Alicja Sambor jest chirurgiem, podczas wojny chcąc nie chcąc musiała leczyć również wrogów. W roku, 1941 gdy tylko otrzymała wiadomość, że jej mąż został rozstrzelany przez Gestapo, pakuje się i wraz z córką ucieka z Warszawy do Nowogrodu. Podczas drogi główna bohaterka jest świadkiem wypadku niemieckiego auta a kierując się sumieniem udziela pomocy rannemu, mimo iż jest Niemcem. To dzięki niej niemiecki żołnierz przeżyje, jednak w ten sposób daje o sobie znać komendantowi Franzowi. Wszyscy w małej miejscowości szybko dowiadują się, kto zawitał we wsi, a dodatkowo brata się z wrogami.

Alicja wcale nie brata się z wrogami tylko próbuje przeżyć i kieruje się zasadą by nie szkodzić nikomu, a jeśli jest w stanie to pomóc i tak też robi. Jednak nie łatwo wytłumaczyć mieszkańcom, że wcale nie stoi po stronie Niemców, jak też i partyzantom, którzy szybko ją namierzają.

Czy w Nowogrodzie Alicja z córką będą bezpieczne? Czy mieszkańcy przekonają się do głównej bohaterki? Kto skradnie serce pani Sambor?

O ludzie! Jaka to była dobra książka! Czytało się ją z zapartym tchem już od samego początku. Naprawdę ciężko było się od niej oderwać.

Autorka stworzyła fenomenalną postać, mam tu na myśli główną bohaterkę Alicję Sambor. Po pierwsze jest to jedna z nielicznych kobiet, która ukończyła jakiekolwiek studia, w tamtych czasach oczywiście i to wcale nie takie łatwe, bo medycynę i teraz jest chirurgiem. W czasie wojny niestety była zmuszona do leczenia niemieckich żołnierzy. To jej mąż starał się by ona skupiła się na legalnej pracy a on narażał życie pomagając partyzantom.

Po drugie Alicja jest silną kobietą, twardo stąpa po ziemi i nie użala się nad sobą. Wie, że musi być dzielna dla córki i jak to matka dla swego dziecka jest w stanie zrobić naprawdę wiele. Główna bohaterka nie raz narażała swoje życie by ratować życie innych i udowodnić, że wcale nie stoi po stronie Niemców.

Autorka podkreśliła w tej książkę to jak kobiety były kiedyś tratowane. Uważano, że płeć piękna nadaje się tylko do wychowywania dzieci i prowadzenia domu. Sądzono, że jeśli kobieta idzie na studia to zmarnuje sobie życie, bo na bank nie znajdzie sobie dobrej partii na męża. A dodatkowo było przekonanie, że płeć piękna nie jest w stanie być dobrym lekarzem czy wykonywać inny równie ważny zawód w przeciwieństwie do mężczyzn. Kobieta może jedynie być pielęgniarką a nie chirurgiem, kto odważy się zaufać pani w kitlu.

Ta książka jest fenomenalna, w życiu bym nie powiedziała, że jest to debiut. Mam wrażenie, że cała ta historia jest dopracowana i dopieszczona pod każdym względem. Naprawdę przez tę powieść dosłownie się płynęło. Wzbudziła w mnie tak wiele emocji, że nie raz w moim oku zakręciła się łza. Anna Rybarczyk tym debiutem postawiła sobie bardzo wysoko poprzeczkę jednak mam nadzieje, że nie będę musiała długo czekać na kolejne rewelacyjne książki jej autorstwa.