26 lutego miałapremierę ta niepozorna książką o jakże przyciągającej uwagę okładce. A co bardziej uważni czytelnicy mogli natknąć się na zapowiedź, której przyświecają słowa: „święty Antoni, święty Antoni, co utraciłam, oddaj mi”. Ta modlitwa przewija się kilkukrotnie w samym tekście, a kryje się za nią zguba, utrata, potrzeba odnalezienia tego, co nie jest już nasze. Gdybym miała porównać historię Alice do innych książek, to aż prosi się wymienić chociażby „Noc, kiedy umarła”, może odrobinę wspominana przez wielu „Dziewczyna z pociągu”, lecz podobieństwa te są niewielkie, a właściwie związane z kilkoma drobnymi wątkami. Nie zmienia to jednak faktu, że jeśli podobały Wam się te dwie książki – możecie śmiało sięgnąć po „Dziewczynę, którą znała”.
Alice wiedzie spokojne życie u boku męża, a wiadomość o ciąży zdaje się być wisienką na torcie w tej statecznej rodzinie. Oboje ambitni, pracowici, nie narzekający na dostatek czy brak popularności szybko tracą stabilny grunt pod nogami. Kobieta od czasu przypadkowego spotkania dziewczyny łudząco podobnej do tej, która zaginęła przed lat próbuje ustalić, co stało się z zaginioną studentką lokalnej uczelni. Poprowadzona dwutorowo akcja pozwala zagłębić się w bieżące wydarzenia, jak i te sprzed laty, dzięki czemu czytelnik wraz z bohaterką dąży do poznania prawdy o zaginięciu Ruth. Nie ułatwia tego mąż, który upiera się, że studentka ta nie miała z nim nic wspólnego. Co tak naprawdę wydarzyło się przed laty w St. Anthony’s? Kim jest tajemnicza kobieta z pociągu i czy może mieć jakikolwiek związek ze sprawą zaginięcia studentki?
Czytając „Dziewczynę z pociągu” mamy wrażenie, że coś się święci, zostajemy wprowadzi w stan oczekiwania, czekamy na kulminacyjny moment, na wybuch. Napięcie jest stopniowane po woli, postępuje uparcie do przodu. W całej sprawie ewidentnie jest coś nie tak i to nie tylko bohaterka przeczuwa, my również niecierpliwie czekamy na wyjaśnienie tajemniczego zaginięcia. Pewne fakty w całej historii są do przewidzenia, a jednak Alice uparcie je ignoruje zbytnio koloryzując zachowania swojego męża oraz rysy, jakie pojawiają się od początku między małżonkami. Ponad to, im głębiej brniemy w historię, tym więcej osób stoi za ewentualnymi motywami zaginięcia Ruth. Rayner lawiruje między przeszłością studencką, w której dominują imprezy, narkotyki, seks, a gdzieś na szarym końcu chęć nauki a między teraźniejszością, gdzie stateczni ludzie bacznie pilnują sekretów z lat młodości. W całej opowieści może się wydawać, że nie ma podziału na dobrych i złych, tutaj każdy ma coś na sumieniu, a to, co najbardziej wstrząsa to przyjaźń, która zamiast wzmacniać sprawia, że przyjaciółki wzajemnie ciągną się na dno.
Świetnie skonstruowany thriller, który zapowiada się obiecująco od niemal pierwszych stron i mimo, iż w pewnym momencie co uważniejszy czytelnik może przewidzieć zakończenie samo wykonanie ciekawe, wciągające i bez większych minusów.
