Dziewczyna, którą znałaś

Trudno mi zaliczyć tę książkę do thrillerów, raczej to powieść obyczajowa, podczas czytania, której niesamowicie się wynudziłam. Nie potrafię jej polecić, będziecie czytać na własne ryzyko, jeżeli zdecydujecie się na jej lekturę.

Niestety, książka ta dla mnie była wielkim rozczarowaniem. Nie znalazłam w niej nic innowacyjnego, wszystko wydawało się bardzo oklepane i inspirowane innymi pozycjami. Liczyłam na więcej.

Lubicie debiuty ? Bo ja lubię. Dlatego , że moim zdaniem każdej książce powinno się dać szansę, a jak już się ta książka spodoba to polecać ją dalej.
Także gdy tylko zobaczyłam okładkę tej książki moje przeczucie mówiło mi , że może być naprawdę dobra. A jak to z nią faktycznie jest?


Alice to prawniczka, a także żona prezentera telewizyjnego, który zawsze cieszył się opinią kobieciarza. Wracając z jednej z podróży widzi w pociągu kobietę, która wydaje się jej być jakaś znajoma. Długo chodzi jej po głowie skąd może ją znać, aż w końcu już wie! To Ruth, albo ktoś bardzo ale to bardzo podobny do niej.
Dziewczyna zaginęła w studenckich czasach, była jedną z byłych dziewczyn jej męża.

To, że kobieta po latach się pojawiła nie daje Alice spokoju. Kobieta zaczyna być przekonana, że George coś przed nią w takim razie ukrył ... Przecież w końcu kilka lat temu ta kobieta zaginęła!
Alice rozpoczyna śledztwo na własną rękę. Ale czy na pewno chce tak naprawdę poznać prawdę?


Mogę Wam powiedzieć jedno - ta powieść debiutancka to jedna z lepszych książek jaką udało mi się w tym roku przeczytać.
Akcja w tej książce jest niesamowicie wciągająca i pędzi do przodu. Na każdym kroku dostajemy coś co nas zaskakuje, zachwyca.
Autorka do samego końca trzyma czytelnika w napięciu co powoduje, że książkę czyta się w bardzo szybkim tempie.

Ciekawe jest tu też to, że fabułę powieści dostajemy z kilku różnych perspektyw, kilku bohateró...

Zaginięcie Ruth żyje tylko i wyłącznie w pamięci najbliższych. Piękna rudowłosa dziewczyna swój los zakończyła w otchłani wody. Dowodem są tylko czerwone szpilki oraz zielona sukienka,l zostawiona na brzegu, dla innych martwa ale dla Alice żywa...
Jest ona żoną typowego kobieciarza, Gregorga Bell który wraz z Ruth uczęszczał na studia.
Coraz dłużej trwa zainteresowanie Alice, coraz bardziej przemienia się w obsesję. Nikt nie chce zabrać głosu, co niepokojące również sam mąż wypiera się prawdy...
____
Książka napisana oczami, myślami różnych ludzi. Powiem wam że nie zawsze podchodzę do tego z uciechą, pamięć do imion i tyle historii do zapamiętania (mam problem z pamięcią co jadłam godzinę temu xD). Często mi się miesza mówiąc krótko!
Nie wiem jaki zabieg zrobiła autorka, że nie udało mi się zapomnieć ani pomieszać bohaterów 😜
Książka na pewno wciągająca, toczy historię z której chcemy dowiedzieć się jak najwięcej. Wiele osób zaznaczało że jest zaskoczona końcem. W moim przypadku i tak i nie ale tego tematu nie będę niepotrzebnie rozwijać. Nie pomine faktu że książka jest pisana przez bite 10 lat! Widać to, nie możemy się doczepić do jakiś niedociągnięć bo ich nie ma.
O książce jest głośno i to nie bez powodu!
Polecam ❤️

Pamiętacie zdjęcie z tą książką na którym pojawiła się Kinga Rusin? To właśnie dzięki niemu kupiłam tę książkę. Gdyby nie owa fotografia przeszłabym obok tej książki raczej obojętnie, bo ani opis, ani okładka nieszczególnie mnie urzekły.
George od zawsze miał opinię kobieciarza. Będąca z nim w związku Alice o tym wiedziała i wydawało jej się, że potrafi sobie z tym poradzić. Kiedy jednak zachodzi w ciążę, jej myśli względem kobiet z przeszłości męża, zamieniają się w obsesję, która narasta w dniu w którym Alice w drodze do pracy zauważa kobietę przypominającą Ruth, która zaginęła przed laty. Czy jej partner był z nią do końca szczery? Czy Ruth rzeczywiście nie żyje? A może to kolejne wygodne kłamstwo, które załatwiało sprawę?
Poprzeczka w tym roku została wysoko podniesiona. Moje wymagania rosną z książki na książkę. Nie chcę powiedzieć, że ta książka nie spełniła moich oczekiwań, bo w sumie niczego się po niej nie spodziewałam. Tę pozycję zestawia się z innym tytułem, który zrobił sporo szumu a mowa tu o Dziewczynie z pociągu. Nie chcę napisać, że jest to krzywdzące porównanie, bo w sumie takie nie jest. Ja po prostu go nie rozumiem. Mogę jedynie napisać byście się tym nie sugerowali. W tej fabule miałam możliwość obserwowania rzeczywistości z trzech różnych kobiet: Alice, Kat i Naomi. Było to dla mnie dość uciążliwe, bo czasem te przeskoki z jednej postaci na drugą wytrącały mnie z rytmu. Pomysł na fabułę był, tego autorce odmówić nie można. Kilka lat temu może...

Książka nie powala na kolana. Nie znajdziemy w niej emocji ani poczucia zagrożenia. Nie ma tu zwrotów akcji ani momentu zaskoczenia, jest po prostu nudno. A zakończenie jest rozczarowaniem.

Zagadka wciągająca, nierozwikłana tajemnica, tajemnicze zniknięcie młodej dziewczyny, jednak książka mnie nie porwała.

"Dziewczyna, którą znałaś" to debiutancka powieść Nicoli Rayner. Nie oczekiwałam zbyt wiele, sięgając po nią. Te nagradzane światowe bestsellery zostawiają po sobie najczęściej tylko poczucie zmarnowanego czasu. W dodatku cytat z "Observer" na okładce, w którym została określona nową "Dziewczyną z pociągu", sprawił, że trochę poleżała sobie na półce. Postanowiłam ją ostatnio zabrać ze sobą do łóżka, licząc na to, że po kilku stronach zasnę z nudów. Pomyliłam się, wciągnęłam się tak, że zupełnie się rozbudziłam.

Książka jest skonstruowana dokładnie tak jak lubię. Poznajemy historię z perspektywy trzech kobiet, są wstawki z przeszłości, rozdziały są krótkie. Można powiedzieć, że czyta się sama, chociaż nie trzyma w napięciu jak niektóre thrillery. Pewnie dlatego że właściwa akcja toczy się piętnaście lat po zniknięciu Ruth, więc dominuje raczej ciekawość co do jej losów niż niepokój.

Mimo prologu z perspektywy Naomi i faktu, że to jej rozdziały są w narracji pierwszoosobowej, to Alice jest kreowana na główną bohaterkę. Specjalistka od prawa rodzinnego, żona TEGO George'a Bella wiedzie z pozoru idealne życie. Nie zapałałam do niej sympatią, bo pretensje może mieć tylko do siebie skoro doskonale wiedziała jaką reputacją cieszy się jej mąż, który miał bogatą przeszłość towarzyską, a później po prostu ją zdradzał. Ale zostałam pozytywnie zaskoczona i Alice ostatecznie wypadła pozytywnie, w końcu każdy popełnia błędy, grunt to wyciągać z nich wnioski.

...

“Dziewczyna, którą znałaś”, to historia jest opowiadana z wielu punktów widzenia - Naomi - siostry Rut, Kat - najlepszej przyjaciółki Rut i Alice. Wszystkie łączy postać Ruth Walker - dziewczyny, która zaginęła 15 lat temu po balu kończącym rok akademicki na uniwersytecie. Największą rolę w powieści odgrywa Alice, żona byłego znanego polityka George'a, który jest niezwykle czarujący i pewny siebie. Jednocześnie od zawsze przyciąga uwagę kobiet i ma opinie kobieciarza. Gdy Alice zachodzi w ciąże zaczyna się zastanawiać, czy mężczyzna, którego poślubiła, jest taki za którego go uważa. Kobieta pewnego dnia dostrzega w pociągu dziewczynę do złudzenia przypominającą Ruth i nie daje jej to spokoju. Nie mogąc wyrzucić z głowy obrazu Ruth oraz wspomnień z czasów studenckich Alice postanawia wszcząć własne śledztwo. Podejrzewa również,że Georg nie tylko znał dziewczynę,ale też coś przed nią ukrywa. Alice zaczyna dociekać, aby dowiedzieć się więcej. Ma obsesję na punkcie sprawdzenia, czy jej mąż odegrał rolę w zniknięciu Ruth.
Kim naprawdę jest George i kim był, zanim się poznali? Kogo widziała Alice? Co naprawdę się wydarzyło?
Trudno mi ocenić tę książkę. Z jednej strony sam początek jest niezwykle intrygujący, a tajemnica zniknięcia Rutha jest niezwykle fascynująca i chciałam jak najszybciej wiedzieć, kto i dlaczego. Z drugiej strony wolne tempo sprawiło, że łatwo było ją odłożyć. Jednocześnie przez całą tę książkę wydawało mi się, że już ją przeczytałam. Schemat wydawał...

Już na wstępie muszę zaznaczyć - to nie jest thriller psychologiczny. I chyba każda negatywna opinia będzie się brała ze złego zaszergowania do gatunku. Według mnie, jest to wciągająca obyczajówka z elementami thrillera, tajemnicą z przeszłości i niewyrównanymi rachunkami.

Powieść prowadzona jest z perspektywy trzech kobiet, Alice, Naomi i Kat, które łączy Ruth - popularna dziewczyna zaginiona 15 lat temu. Zabieg bardzo dobry, pozwalający nam poznawać wydarzenia z różnych perspektyw i dzięki temu możemy powoli składać, jak puzzle, obraz całości. Początek dla mnie był trudny, nie czułam klimatu, trochę dziwiła mnie nagła i w sumie niczym nie poparta obsesja Alice, dotycząca zaginięcia Ruth. Jednak po 100 stronie coś zaskoczyło i czytanie zaczęło mi sprawiać przyjemność. Akcja toczyła się gładko, wątki były spójne, a mnie coraz bardziej ciekawiło rozwiązanie tej zagadki.

Autorka nie wiem czy przypadkiem i z premedytacją, stworzyła antypatycznych męskich bohaterów. Chyba żaden mężczyzna nie został pokazany w dobrym świetle. Mnie to trochę przeszkadzało, bo feminizm jest okej, ale demonizowanie już nie.

Książka to debiut i jak na początek swojej kariery autorka poradziła sobie całkiem dobrze. Powieść jest wciągająca (po tej setnej stronie), nieoczywista, nawet nie trąca schematem, a zakończenie może zaskoczyć. Najbardziej bałam się, że wszystkiego się domyśliłam, jednak czekała mnie nispodzianka. Końcowe wyjaśnienie jest zręczne i trzyma się przysł...

Czasami wokół jakiejś książki jest dużo szumu, a powieść nie kwalifikuje się nawet do miana dobrej. Czy w tym przypadku jest tak samo? O tym musi się przekonać każdy indywidualnie. Porównując tę książkę do „Dziewczyny z pociągu”, thrillera, który kiedyś pochłonęłam w jedną noc, spodziewałam się podobnych emocji. Nie powiem, żeby mnie książka zawiodła, bo przyznając szczerze nie mogłam się oderwać od jej stron, ale sama fabuła odrobinę mnie… zaszokowała (?) zniesmaczyła (?) nie wiem jak to określić.

Autorka zabiera swoich czytelników w świat życia studenckiego, pokazanego od strony alkoholowych imprez, papierosów, spontanicznego seksu byle gdzie i z byle kim. Większość osób może powiedzieć, że tak właśnie wygląda życie studenckie, ale czy każdy musi się z tym zgodzić?

Główna bohaterka, jaką jest zaginiona w niewyjaśnionych okolicznościach dziewczyna, pokazana została oczami kilku osób. Jedni widzieli w niej wierną, oddaną przyjaciółkę, szczerą do bólu i odpowiedzialną, a inni typową imprezowiczkę, która lubi być w centrum uwagi wszystkich chłopców i nie zawaha się przed kontaktem z nikim. A jaka tak naprawdę była Ruth? Tego chyba nikt nie wie.

Cały czas towarzyszy czytelnikowi swoiste napięcie, jakaś wisząca w powietrzu tajemnica, która może mieć swoje mroczne korzenie.

Kiedyś zaginęła dziewczyna, niby się utopiła, ale nigdy nie znaleziono jej ciała, tylko jej sukienkę, jej buty i ślad jaki pozostawiła na brzegu. Czy w ta...

„Gdy traci się kogoś w ten sposób - kiedy nagle znika on bez ostrzeżenia - człowiek zaczyna rozmyślać o najdrobniejszych szczegółach. Co ze sobą miała, w co była ubrana, z kim rozmawiała, co mówiła? Szukamy znaczenia w każdym najmniejszym szczególe. Powtarzamy sobie, że poznamy prawdę, że skoro kochaliśmy kogoś tak bardzo, w głębi serca będziemy wiedzieć, czy ta osoba jeszcze żyje, czy umarła. Ale prawda jest taka, że nie wiemy. Wcale tego nie wiemy.”

Dla mnie osobiście najciekawszym elementem był opis emocji towarzyszący rodzinie zaginionej Ruth. Nieustające oczekiwanie, nadzieja, niepewność… i rodzące się w głowie pytania… Jak długo można szukać zaginionej osoby? Jak wielką można mieć nadzieję mimo upływu lat? Jak odsiać prawdziwe poszlaki od pogłosek fałszujących rzeczywistość, dających złudne nadzieje?

Dociekanie prawdy przez Alice, podążanie wraz z bohaterką w podróż „w przeszłość”, odkrycie co tak naprawdę wydarzyło się w noc zaginięcia Ruth, a również prawdy o własnym mężu… prawdy, której przez lata nie chciało się znać, której się domyślało. Tu również rodzą się pytania, jak wiele można ignorować, by usłyszeć słowa „dostrzegam Cię” z ust mężczyzny, który wielu osobom imponuje.

Ta książka porusza również temat mrocznej strony studenckiego życia... przemocy, zmowy milczenia, gwałtu, szczucie ofiar i wmawianie im winy. Pokazuje jak gwałt, nieodwzajemniona miłość, zdradzone zaufanie mogą złamać człowieka.

...

Świetnie skonstruowana z dbałością o wszystkie szczegóły, nieprzewidywalna i zabójczo wciągająca powieść. Choć fabuła początkowo może wydawać się mało oryginalna to cała otoczka wokół niej sprawia, że staje się naprawdę nietuzinkowa. Bohaterowie są genialnie przedstawieni, czytelnik ma wgląd do ich życia, przemyśleń i postępowań a później okazuje się, że pojawienie się każdego z nich w fabule ma ogromne znaczenie. Muszę przyznać, że dawno tak dobrze nie bawiłam się przy czytaniu tego typu powieści. Było dużo zagadek i jeszcze więcej nieoczekiwanych zwrotów akcji. Ale historia ta to nie tylko dobrze zbudowana fikcja. To również opowieść o tym, że prawda zawsze wyjdzie na jaw i przewinień z przeszłości niekiedy nie da się w żaden sposób wymazać, o studenckich czasach kiedy chwila zagubienia może mieć wpływ na całe życie, o miłości silniejszej niż upływ czasu i o bliskich, których chroni się za wszelką cenę.

Książka tak naprawdę jest dość średnia. Historię opowiadają nam trzy bohaterki z różnej perspektywy czasu co powoduje to, że można się zgubić w całej tej opowieści. Książka rozpoczyna się tak w zasadzie tym, że Alice w pociągu widzi pewną dziewczynę o imieniu Ruth albo kogoś kto wygląda tak jak Ruth mogła by teraz wyglądać. Alice usiłuje dojść do tego co tak naprawdę wydarzyło się przed laty i dlaczego rudowłosa dziewczyna zniknęła.

Do ostatnich rozdziałów czekałam na rozwinięcie akcji, ale gdy to wreszcie nastąpiło, po kilku słowach wiedziałam jakie będzie zakończenie. Brakowało mi tego efektu "wow" i rozkręcenia historii, ponieważ miałam wrażenie, że tkwi ona w miejscu i opowiada wciąż to samo.