Pierwsze słowo recenzja

||Pewnej nocy do jednej zamkowej celi trafia trzech morderców carów, a każdy z nich – słuszny i jedyny. Wallenrod, Winkelried i Wawrzyniec, namaszczony może nie pośród królewskiego truchła w kościelnych podziemiach, ale przecież też w podziemiach... gorzelni.
Stanisław Kozik nieoczekiwanie dla siebie znajduje się w odmiennym stanie żywotności. Sokółek zamienia się w słup soli w pewnym rozkosznie fikuśnym przedsiębiorstwie. A Oda Kręciszewska w dniu pogrzebu w lustrze dostrzega wąsik swojej matki, co prowadzi ją do podjęcia pewnych niezbyt przemyślanych, ale całkiem udanych życiowych decyzji.
W tym tomie opowiadań nie brakuje też postaci już czytelnikom znanych, jak choćby pewnego pisarza o wyglądzie zmiętego muszkietera i jego prywatnego anioła. W bamboszkach.||

11 opowiadań, 11 historii, wszystko to znajduję w pozornie krótkim tomie opowiadań. Część opowiadań jest bardzo zabawna, część bardzo smutna czy nostalgiczna. Opowiadania różnią się epoką w jakiej się rozgrywają a także bohaterami. Niektóre opowiadania były już wcześniej publikowane, inne nie, ale każde bez wyjątku jest warte przeczytania. W opowiadaniach możemy poznać Konrada i Licha – znajdziemy ich chociażby w opowiadaniu Dożywocie, które stało się podstawą do książkowego Dożywocia, czy też opowiadanie Szaławiła które również nawiązuje do Dożywocia. Z całą pewnością , te krótkie opowiadania, traktujące o czymś innym, stanowią same w sobie tak spójną i dopracowaną całość która w większości przypadków mogłaby być na spokojnie, oddzielnymi książkami. Martę Kisiel dotychczas znaliśmy z serii "Dożywocie" i "Nomen Omen", książek lekkich i zabawnych. Te krótkie opowiadania pokazały , że Marta Kisiel jest nie tylko dobra w pisaniu fantastyki humorystycznej i powszechnie uważanej za lekką, ale również opowiadań grozy i opowiadań krótkich pomimo tego że jak sama mówi nie potrafi ich pisać. W całej książce poznajemy wielu bohaterów, dobrze wykreowanych i co najważniejsze każdy z nich miał inna osobowość i charakter, co w książkach fantasy często, jest przesadzone a bohaterowie mają praktycznie takie sama charaktery.