Pierwsze słowo

Jestem pod wrażeniem. Każde z opowiadań jest inne, większość z nich jest bardzo zabawna, ale jest też kilka smutnych, zwłaszcza to ostatnie, zatytułowane tak samo, jak cały zbiór. Wszystkie skłoniły mnie do jakichś przemyśleń. Podoba mi się styl autorki, szczególnie w tych humorystycznych opowiadaniach, jest jedyny w swoim rodzaju. W pewnym momencie zastanawiałam się też skąd Kisiel bierze te wszystkie pomysły. Uważam, że najlepsze było Przeżycie Stanisława Kozika. Gdybym miała wskazać najgorszą opowieść, byłyby to Nawiedziny, które pomimo fajnego stylu i zabawnej, oryginalnej fabuły, z jakiegoś powodu były dla mnie nużące.

Powiem wam, że ta pozycja wywołała we mnie masę sprzecznych odczuć. Począwszy od zdziwienia, gdyż potrzebowałam nieco czasu, by wgryźć się w treść, poprzez zastanowienie, bo w sumie to o co bohaterom chodziło, kiedy tak się zachowywali?, aż po śmiech, kiedy później zaczęłam to wszystko rozumieć. Wydaje mi się, że do tej książki chyba trzeba dojrzeć. Praktycznie co jakiś czas moja głowa wysnuwała jakieś wnioski, przemyślenia, analizowała to o czym przeczytałam. Niby większa połowa składa się tutaj na rozbawienie czytającego, jednak były i takie opowiadania, które bardzo mnie smuciły. Jakby autorka chciała nam pokazać, że życie nie składa się tylko z samych dobrych chwil. Czasami potrzeba nam być smutnym, by pojąć sens jestestwa i ulotność każdej z chwil. Prawdopodobnie przynajmniej jedno z opowiadań trafi do każdego czytającego, gdyż ludzie mają inne gusta i guściki. Bywają opowiadania totalnie oderwane od rzeczywistości, jakby autorka poniekąd spisywała swoje sny, których przebieg i odbiór znała tylko ona sama. Dodałabym ją do literatury pozytywnie zakręconej, aczkolwiek z podrozdziałem ożywienia naszego mózgu.
Choć jest tu kilka historii, to zauważyłam, że każda napisana jest innym stylem i zwraca uwagę na inne rzeczy, czy opisy. Gdy czytaliśmy o czymś strasznym, to niemal słyszało się te krzyki w głowie, jakby same wylatywały z książki, jak stara mucha, która lata i bzyczy, a sama nie wie po co i dlaczego. Gdy czytaliśmy o smutku, to serce się krajało, jakby dochod...

Fani Marty Kisiel, zaczytani w Dożywociu, Nomen Omen, Sile Niższej czy chociażby Toni będą raczej rozczarowani – no chyba że tak jak ja polują na Szaławiłę.
Bo dla Szaławiły – dotąd dostępnej tylko z kolejnym wydaniem Dożywocia – rzeczywiście warto ten tomik opowiadań kupić. Choć jeżeli Szaławiła wejdzie na przykład w skład zapowiadanej na wiosnę pełnej wersji – to już nie warto.

Bo cóż my tu mamy oprócz Szaławiły i kultowego Dożywocia, które każdy fan i tak ma na półce?

Przygnębiający Cały świat Dawida - nie po to czytam Kisiel, żeby mnie przygnębiało,
makabryczne Pierwsze Słowo - nie po to czytam Kisiel itd.,
Katabasis – niby piękne ale znowu smutne i przygnębiające – a przecież dalej mówimy o Marcie Kisiel, którą pokochali czytelnicy za aniołka w bamboszkach, Niedasia i Salomeę Przygodę itp.,
Miasto Motyli i Mgły – mroczne i jakoś tak nudne,
Przeżycie Stanisława Kozika – smutny problem społeczny,
Jadeit – makabreska,

Na szczęście na osłodę mamy:
W zamku tej nocy – lekko prześmiewcze, można przeczytać bez większej niechęci,
Nawiedziny i Rozmowa dyskwalifikacyjna – lekki humor i elementy fantastyczne, tu już widzimy znaną wszystkim autorkę

I pełnia szczęścia jedynie w przypadku Dożywocia i Szaławiły.

Ja rozumiem, że autorka chciała pokazać szeroki wachlarz możliwości – ale niniejsza czytelniczka, jak i przypuszczam wielu fanów twórczości Marty Kisiel – wołałaby aby została ona przy dotychczasow...

11 opowiadań, 11 wspaniałych historii wszystko to znajduję w pozornie krótkim tomie opowiadań. Część opowiadań jest humorystyczna, część bardzo smutna czy nostalgiczna. Opowiadania różnią się epoką w jakiej się rozgrywają a także bohaterami. Jedne opowiadania były wcześniej publikowane, inne nie, ale każde bez wyjątku jest wyjątkowe. W opowiadaniach możemy poznać Konrada i Licha – znajdziemy ich chociażby w opowiadaniu Dożywocie, które stało się podstawą do książkowego Dożywocia, czy też opowiadanie Szaławiła które również nawiązuje do dożywocia. Większość z tych opowiadań naprawdę chwyciła mnie za serce.Polecam