Małe Licho i lato z diabłem

Kolejne spotkanie z Bożkiem i kolejna porcja jego niezwykłych przygód. Tym razem chłopiec przekonuje się, że można kogoś nie lubić, a jednak być w stosunku do niego w porządku, że w świecie magicznym jego niezwykłe pochodzenie może wiele namieszać, a czytelnik ma ogromną radochę obserwując przyjaźń anioła stróża z małym czortem oraz delektując się pięknym językiem i naleciałościami romantyzmu.

Trzeci tom przygód Bożka i jego małego anioła stróża to kolejna rewelacyjna porcja pięknego języka polskiego (wraz z przesłodką czarcią wadą wymowy) i serii zdarzeń, które gładko poprowadzą czytelnika nie tylko przez świat realny, ale także przez ten magiczny, tajemniczy i momentami groźny.

Bożek właśnie skończył trzecią klasę i rozpoczął wyczekiwane wakacje. Zanim jednak zdążyli wraz z Lichem i resztą ferajny uskutecznić prawdziwy odpoczynek, okazało się, że w domu wujka Konrada rozpoczyna się właśnie Wielki Remont. W związku z tym dorośli podjęli decyzję, że Bożek na ten czas wyjedzie do cioci Ody. Chłopiec nie byłby sobą, gdyby nie poprosił o wysłanie z nim również Licha, które przecież nigdy jeszcze nie miało okazji, by przeżyć prawdziwą Przygodę. Radość małych wczasowiczów jest nieopisana, kiedy docierają na miejsce i wreszcie mogą rozpocząć prawdziwe wakacje. Atmosfera błogiego lenistwa odrobinę się elektryzuje, kiedy Bożek spotyka nielubianego szkolnego kolegę. Zapowiada się natomiast na burzę z piorunami, kiedy okazuje się, że chłopcy będą musieli spędzić trochę czasu RAZEM. To już nie jest ciekawa perspektywa, bo wspomniany kolega jest złośliwy, niemiły i nazywa Bożka dziwakiem, a do tego wszystko wie najlepiej i bez przerwy się wymądrza. I jak tu się bawić z kimś, kto nie wierzy w magię i niebezpieczeństwa czyhające w lesie? No jak to jak? Z atrakcjami! Kolejna nadprzyrodzona przygoda pojawiła się na horyzoncie bardzo szybko…

Styl Marty Kisi...

To oficjalnie moja nowa ulubiona seria dla dzieci. Licho jest przekochane, Bazyl jest prześmieszny, Bożek jak to Bożek - u niego foch goni focha, ale zawsze dzięki temu uczy się czegoś nowego. Zdecydowanie polecam, zarówno młodszym jak i nieco starszym czytelnikom!

Gdybym była dzieckiem, no załóżmy wczesnoszkolnym, to marzyłabym, by mieć taką ciocię Odę, u której w koszyku mieszka koza o krzywym zgryzie, ma dom w środku lasu i potrafi zawiewać wiatrem.
Gdybym była z kolei ciocią Odą, to na moim odludziu marzyliby mi się tacy goście, jak mający coś z gluta i coś z widma Bożydar Jakiełłek i jego zakatarzony anioł stróż w bamboszkach. Dbałabym o nich, gotowałabym pierogi z truskawkami, racuszki z miodem, kakałko, uczyłabym jeździć na rowerze, chroniłabym przed złym drzewem, straszliwą burzą z piorunami, otaczałabym miłością i dobrocią, pozwoliłabym robić nic.
Ale nie jestem ciocią Odą, ani Bożkiem, Bazylem, ani Małym Lichem, mogę tylko o nich poczytać i im pozazdrościć. I wcale nie chce mi się opuszczać stron książki, gdzie świat aniołów spotyka się ze światem demonów, gdzie Bożek wyprawia się na kolejną szaloną eskapadę, nie wiadomo, czy zaświaty go wypuszczą, znów spotyka dziewczynkę w czerwonym płaszczyku, a znienawidzony kolega zmienia się w tycią żabę.
Jedyny zarzut jaki mam do całej serii - książki są za krótkie. Na szczęście przede mną jeszcze dwa tomy.

To nie przygody bohaterów zachwycają mnie w książce najbardziej, tylko koncept postaci i sposób, w jaki autorka je prowadzi, cudowny język z masą zaskakujących powiedzonek i w ogóle cały świat wykreowany przez panią Martę.
PS. W moim dzieciństwie też były kultowe książki, jakieś Karolcie, czy Polyanny. Ale gdzie im do Małego Licha? W szranki mogłaby...

Pierwszy i drugi tom serii słuchałem w formie audiobooka jakiś czas temu. Wspominam je bardzo dobrze, więc postanowiłem wypożyczyć kolejne części w papierze - chociażby dla samych obrazków, pod których względem oczywiście się nie zawiodłem! Sama historia zaś... była jednak nieco rozczarowująca. I piszę to z bólem czytelniczego serca :(. W mojej głowie opowieści Kisiel o Lichu i Bożku były wartkie, pełne akcji, ciekawe. Po przeczytaniu "Małego Licha i lata z diabłem" nie wiem, czy nie było to wrażenie spowodowane tylko dzięki fenomenalnemu lektorowi? Przekonam się niebawem, bo kolejne dwa tomy mam na półce i pewnie w najbliższych dniach po nie sięgnę.

Tym razem zachwytów nie będzie. Oczywiście książka jest ciekawa, dobrze napisana, ale też powiela schemat z poprzednich części (zwłaszcza z drugiej). A mianowicie Bożek jedzie do cioci Ody, tam wpada w tarapaty, które są wywołane jego typowo dziecięcym uporem. Zmieniają się szczegóły, ale zarys jest podobny.

Jak dla dzieci pozycja niewątpliwie ciekawa, jednak jako dorosły czytelnik oczekuję przynajmniej jakiegoś wyłamu ze schematu.

"Fidżisz? Fidżisz? Mocz gluta szylna jest f tobie, młody patafjanje." 😂😂😂 I "Gwiezdne wojny" już nigdy nie będą takie same. Kto do tej pory nie pokochał Marty Kisiel ten nie wie co traci. To powinna być lektura obowiązkowa, bo takiej ilości pozytywnych emocji i przesłania, podanego w formie przyswajalnej dla każdego dziecka (i dorosłego), dawno już nie dostałam. Czytajcie, a będzie wam dane.

Wakacyjne przygody Bożka i Licha jak zwykle bawią i uczą. Warto podsunąć tę lekturę swoim dzieciakom, bo w sympatyczny i nienachalny sposób mówi o sprawach ważnych, jak szacunek, przyjaźń czy tolerancja. Świat wykreowany przez Martę Kisiel zauroczył mnie i przepadłam. To lekturka nie tylko na wakacje.

(Recenzja nie zawiera spoilerów z poprzednich tomów)
Tom trzeci.
Nadchodzi lato, a podczas wakacji Bożątko nareszcie może poświęcić więcej czasu Lichu, swojemu aniołowi stróżowi, który marzy o przygodach. Wcześniej za każdym razem cała „zabawa" go omijała, ale właśnie zamierza to nadrobić. Tym bardziej, że chłopców (wlascie to anioła i pół-gluta) czeka lato w domu cioci Ody i czorta Bazyla! Zdecydowanie brzmi to jak zapowiedź czasu pełnego... Problemów. A jakżeby inaczej.

Marta Kisiel potrafi pisać w sposób, który przyciąga do siebie ludzi w każdym wieku. Seria o Lichu powstała dla młodszych czytelników, a jednak i ci starsi nie potrafią oprzeć się jej urokowi. Oczywiście ja nie jestem wyjątkiem, a całą recenzję mogłabym zawrzeć w słowach „kocham, kocham, kocham" i naprawdę mam ochotę to zrobić, ale wtedy moglibyście mi nie uwierzyć.
Za co tak bardzo lubię akurat ten tytuł?
Za niewymuszony humor, przez który nie mogę powstrzymać uśmiechu. Praktycznie na każdej stronie znajduje się coś, przez co kąciki ust bezwiednie wędrują w górę.
Za kreację bohaterów. Każdy jest wyjątkowy i nie ma tutaj nikogo, kogo mogłabym nie lubić! Nikogo! Co prawda największą sympatią cieszy się Bożek, Licho i Bazyl, ale postacie, którym tym razem przypadła rola drugoplanowa, wciąż są warte uwagi i wciąż mieszkają w moim sercu.
Za prowadzenie akcji. Wszystko jest przemyślane i nie da się nudzić z Martą Kisiel.
Za lekki styl pisania, dzięki któremu ca...