Listy pisane miłością recenzja

„Przeżywaj każdy dzień od chwili, kiedy słońce wstanie, dopóki nie opadną ci powieki.”

Jennifer nie ma łatwego życia. Niedawno, tragicznie straciła swojego ukochanego męża Danny'ego, a jej jedyną rodziną została babka, Sam, która jest dla niej również najbliższą przyjaciółką. Kobieta, pewnego razu dostaje wiadomość, że jej babcia leży w szpitalu w śpiączce. Jennifer by być bliżej Sam wprowadza się do jej domu. Na miejscu znajduje listy pisane przez jej babkę właśnie do niej. Już w pierwszym z nich starsza kobieta przyznaje, że nigdy nie kochała swojego męża, a zarazem dziadka Jennifer. W międzyczasie młoda kobieta spotyka swojego przyjaciela z dzieciństwa Brendana, który przyjechał w te strony na wakacje, tak jak za dawnych czasów.

Sięgnęłam po tę książkę, bo potrzebowałam przeczytać coś krótkiego i lekkiego. Tytuł słyszałam już wielokrotnie, ale nic mi nie mówił. Początkowo wydawało mi się, że nie będzie to książka w moi typie, ale koniec końców okazało się, że się myliłam. Autor przekazał nam historię zawartą w 'Listach...' w prosty, może nawet trochę banalny sposób, ale mimo to można z niej wyciągnąć głębokie wnioski.
Bardzo polubiłam postać Sam, w swoich listach próbowała uświadomić wnuczce co jest ważne w życiu, podtrzymywała ją na duchu i mimo ogromnej różnicy wieku łączyła je prawdziwa przyjaźń. Myślę, że każdy chciałby mieć taką babcię. Najbardziej spodobały mi się w powieści listy pisane właśnie przez Sam, historia jej życia była naprawdę piękna i napawała optymizmem.
Znajomość Jen i Brendana nie przekonała mnie do siebie już tak bardzo, może dlatego, że z góry było wiadomo jak się skończy, ale oczywiście kibicowałam im.
Nie wiem co sądzić o zakończeniu. Nie rozczarowało mnie, ale chyba wolałabym jednak inne.

Podsumowując, 'Listy pisane miłością' to książka do przeczytania w jedno popołudnie, która dostarczy nam zarówno wzruszeń jak i uśmiechu. Jest to ciepła historia, którą może przeczytać każdy, tak więc polecam.