Magia serc recenzja

Jak długo można pamiętać? Pamiętamy do końca naszych dni. Przekazane wspomnienia innym czy spisane na papierze żyją jeszcze dłużej.

Świat wspomnień utkanych z dzieciństwa, ukochanych miejsc oraz wspomnień, kiedy pisało się listy i przelewało swoje myśli, a w nich piękne słowa otuchy, wzniosłe słowa miłosne, gdzie każdy list „wzrusza do łez”. W wierszu „Przeczucie” autorka mówi o obawie, utracie ukochanej osoby oraz samotności:

„Zdjęcia przypominały jej miniony czas (…)”, który spędzili razem, z czego się cieszyli, smucili. Czas, który był ich i tylko dla nich, „strofą zapisaną w sercu”, niewypowiedzianymi słowami.

Samotności boi się większość z nas, „ogromnieje we mnie”, „zamknięta w czterech ścianach bólu, obijam się o kąty, przytulam do gładkiej ściany, wnikam głęboko w jej chłód”, „strach jest wszechogarniający, ból spotęgowany, niepewność nie do udźwignięcia”. Jesteśmy istotami społecznymi, mamy potrzeby przynależności, bezpieczeństwa, akceptacji, inni ludzie są nam niezbędni do życia. Po stracie bardzo bliskiej osoby zostaje naderwana nasza dusza. Stańmy z nią twarzą w twarz, przyjrzyjmy się jej, nie próbujmy przed nią uciekać, odnajdźmy sens życia, nie pogłębiajmy się w samotności, która może nami zawładnąć tak, że z niej nie będziemy mogli wyjść. „Zobaczysz, przyjdzie dobry czas, będziemy razem”, a tym czasem otwórzmy się na świat na nowo z nowymi perspektywami, „utrata nie znaczy, unicestwienia, myśli i pragnień”.

Autorka zabiera nas do swojego świata wspomnień, tęsknot, tajemnic, wyznań miłosnych i cierpienia. Pisze w oparciu o swoje własne doświadczenia, odsłaniając siebie i swoje życie prywatne i emocjonalne. Tomik „Magia serc” jest dedykowany bliskim osobom, tym, których już nie ma: rodzicom, Zdzisławie Dziedzic, Grzesiowi D., Jackowi Adamczykowi i tym, którym Anna poświęciła wiele szczerości i głębokich uczuć. Znajdziemy w nim również wiersz o samej autorce pt., „*** to ja Anusia D.” jak również ilustracje i obraz na okładce namalowane własnoręcznie. Tomik napisany jest bardzo dojrzale. Porusza ważną kwestię naszej egzystencji, osoby obawiającej się o swoją i bliskich osób przyszłość. Pisarka zamyka tomik wierszem „*** a kiedy umrę kochanie”, ukazując kres naszego życia oraz marzenie, pragnienie skierowane do ukochanej osoby. Poezja Anny Nazar wzbogaci naszą wrażliwość, przywoła wspomnienia, uwrażliwi naszą świadomość na życie i śmierć.

Za egzemplarz do recenzji serdecznie dziękuję autorce Annie Nazar.