Małe kobietki recenzja

„ Małe kobietki”- sądzę, że najpierw powinniście zapostac się z opisem a, wiec pozwolę sobie przetoczyć opis autora.
Kobieca moc w obliczu wojny

Ameryka Północna w latach 60. XIX wieku była dręczona wieloma konfliktami. Jedną z nich była wojna secesyjna, która skutecznie oddzieliła kobiety od swoich mężów, ojców i synów. Sięgając po książkę Louisy May Alcott, poznasz rodzinę Marchów, która mieszka w posiadłości Orchard House w miejscowości Concord w stanie Massachusetts.

Głowa rodziny, pastor Pascal, opuszcza żonę Marmee i cztery córki: Meg, Jo, Beth i Amy, by służyć jako kapelan w Armii Federalnej wśród żołnierzy walczących w wojnie secesyjnej. W efekcie kobiety zostają same i ledwo są w stanie wiązać koniec z końcem. Marmee mierzy się z samodzielną opieką nad dorastającymi córkami, ale może liczyć na pomoc wiernej służącej Hanny. Sytuacja finansowa rodziny jest trudna, żeby nie powiedzieć zła, dlatego zarówno pani domu, jak i jej dwie najstarsze córki muszą pracować.

Marmee jest postacią bardzo ciekawą, doskonale nakreśloną przez pisarkę, Louisę May Alcott. Można powiedzieć, że wyprzedza ona zdecydowanie swoją epokę. Jest samodzielna, twarda i nie boi się wpajać swoim dziewczętom ideałów wolnościowych. Nie chce, by były ciemiężone. Woli żeby poszukiwały odważnie swojej drogi w życiu. Jakie są codzienne troski i drobne radości „Małych kobietek”? Jak radzą one sobie z zastaną rzeczywistością? Sprawdź to i dowiedz się, jak na ich życie wpłynie samotny chłopiec z sąsiedztwa – Laurie, wraz ze swoim bogatym dziadkiem.
Teraz przechodzimy to tego co ja sądzę o „Małych kobietkach”. Można powiedzieć ,że uwielbiam tego typu książki. Historia sióstr z rodziny Marchów to coś cudownego. Powieść świetnie się czyta, posiada niesamowity klimat, którym przesiąka od pierwszych stron i któremu uległam. Każda z sióstr zdecydowanie się od siebie różni , co moim zdaniem jest jak najbardziej na +.
Podoba mi się to jak bardzo dziewczęta, wspierają swoją matkę i troszczą się o siebie nawzajem. Moją ulubienicą zdecydowanie stała się Jo - wesoła, skromna a zarazem niesamowicie inspirująca młoda kobietka. Książkę lekko się czyta wręcz się przez nią płynie, jest również książką moralizatorską , ale sądzę że zrobione jest to w bardzo dobrym tonie. Pokazuje jak bardzo ważna jest rodzina, solidarność i dbanie o siebie nawzajem!