Małomiasteczkowy recenzja

Odnalezienie siebie, swojej tożsamości i miejsca na ziemi, niesie za sobą wiele goryczy i potknięć. Przestrzeń życia prowadzi przez labirynt kłamstw, podstępów i ludzkich rozczarowań. Demony krążą. Uciekamy w półprawdy, zagadujemy sumienie i zaklinamy rzeczywistość. Brniemy bezwstydnie w spiralę złudzeń, z której trudno się wydostać. Sprytnie ukryte za kurtyną własnego umysłu. Tworzą krzywe zwierciadło, w którym widać zniekształcony obraz minionych zdarzeń.

Konrad Cichecki powraca po latach do rodzinnej miejscowości. Od miesięcy szperał w krakowskim Archiwum X w sprawie zaginięcia kobiety sprzed ponad dwóch dekad. Tymczasem podczas renowacji na rynku miasteczka, zostaje odnalezione jej ciało. We Wrocławiu znika bez śladu studentka. Co łączy zaginięcie z ostatnich dni z tym sprzed ponad dwudziestu lat?

Klimatyczny kryminał otoczony niedomówieniami i duszną atmosferą małomiasteczkowej społeczności. Zaginięcie, które łamie życiorysy wielu i śledztwo, które rezonuje w umyśle pomimo upływu lat.

Otaczający chłód jesieni zamienia się w bryłę lodu. Umiejscawia się we wnętrzu serca i osiada na zawsze. Doskwiera bolesne ukąszenie przeszłości i kłamstw.

W dolnośląskiej mieścinie zamieszkuje zło. Oplata mackami. Wszyscy się tu znają i ukryć cokolwiek niezwykle trudno, a jednak okazuje się, że można zataić wszystko. Zagadka zdarzeń sprzed lat nie zostaje rozwiązana. Kłębi się i formuje niezrozumiała materia. W snach powraca pamiętny wieczór przy ognisku, od którego wszystko się zaczęło.

Pozornie oczywiste sprawy wcale takimi nie są. Przeszłość wylewa się po latach i zmienia bieg teraźniejszości. Podrzucane strzępy informacji nie ułatwiają dotarcia do prawdy. Śledczy krążą w strugach oszustw i mataczenia. Wyjaśniona zawiłość tworzy inną, bolesną codzienność.

Wspomnienia zagnieżdżają się głęboko. Nie można przed nimi uciec. Pojawienie się Konrada w Wiązowie rozpoczyna spektakl zainteresowania i sieje niepokój. Stara się być "swój", ale jednak jest obcy. Nie pasuje do tej społeczności, tym bardziej, że rozgrzebuje stare rany. A one ciągle krwawią. Wraz z aspirant Anną Rzecką dociera do istotnych faktów i obnaża to co ukryte.
Autor świetnie ukazuje małomiasteczkową mentalność. Pełną kontrastów i zagubień społeczność. Oskarżenia, plotki i przemilczenia , które kreują świat pozorów i ludzi ukrywających się za maską normalności.

Perfekcyjnie nakreśleni bohaterowie szukają swojego miejsca w zaistniałej rzeczywistości. Tragedia ich kruszy, kłamstwa wynurzają się. Nadchodzi koniec, od którego nie ma ucieczki.

Wyrazista, zaskakująca powieść. Autor stworzył niezwykle realistyczną i wciągającą historię.
Polecam bardzo!