Mechaniczny Anioł recenzja

Cassandra Clare jest autorką bestsellerowej serii „Dary anioła”, z którą jeszcze nie miałam styczności, jednak gdy nadarzyła się ku temu okazja postanowiłam zadowolić się prequelem i sięgnąć po równie popularną serię „Diabelski maszyny” :) „Mechaniczny anioł” to pierwszy tom tej trylogii, wydany przez Wydawnictwo Mag. Główną bohaterką jest 16-letnia Tessa Gray, która wyjeżdża do Anglii, by tam spotkać się ze swoim ukochanym bratem. Pod jego nieobecność trafia pod skrzydła tajemniczych kobiet – pani Dark i pani Black, które pragną nauczyć ją posługiwać się darem, o którym nie miała pojęcia. Niedługo po tym poznaje Nocnych Łowców, którzy utrzymują porządek w nieznanym jej dotąd świecie. Czy pomogą jej znaleźć brata i znaleźć odpowiedź na pytanie: kim jest?
„Mechaniczny anioł” zaskoczył mnie w pozytywny sposób. Autorka operuje ciekawym, barwnym stylem, a świat przez nią wykreowany jest intrygujący i oryginalny. Ale to nie jedyne zalety tej pozycji; książka wciąga niesamowicie; treść pochłonęłam w mgnieniu oka, ciekawa dalszych losów bohaterów. Fabuła jest spójna i starannie dopracowana, nie dostrzegłam większych nieścisłości. Plusem tej serii jest także umiejscowienie akcji w erze wiktoriańskiej i muszę przyznać, że autorka świetnie oddała jej klimat. Cassandra Clare posługuje się lekkim piórem, opisy nie nużą, a dialogi bohaterów są niebanalne i często wywołują pogodny uśmiech na twarzy :) Choć „Mechanicznego anioła” odbieram pozytywnie, muszę również wspomnieć o minusach tej pozycji, a jest nią niewątpliwie kreacja postaci. Główna bohaterka Tessa jest niestety nie do strawienia. O ile na początku była dla mnie obojętna, z czasem jej sztampowość i nijakość stawała się doprawdy uciążliwa. To typowa protagonistka, ale przerysowana do granic absurdu. Do tego dochodzi jeszcze wątek romantyczny, który wydał mi się banalny i zupełnie niepotrzebny, bo Willa akurat da się lubić. Widać, że autorka poświęciła nieco więcej czasu, by rozwinąć tę postać. Will przechodzi jakąś metamorfozę, Tessa stoi w miejscu. Sylwetki innych bohaterów na szczęście są lepsze i zdecydowanie bardziej dopracowane, dlatego z przyjemnością czytałam „Mechanicznego anioła”, który mnie zaczarował nietuzinkowym, magicznym światem. Podsumowując: pierwszy tom trylogii „Diabelskie maszyny” to lekkie i przyjemne w odbiorze czytadło, które przypadnie do gustu zwłaszcza młodzieży, ale z pełną odpowiedzialnością mogę ją również polecić nieco starszym osóbkom, które mają ochotę na wciągającą i niezobowiązującą lekturę :)