Memoria recenzja

Chociaż lubię skandynawskie kryminały, za ich specyficzny mroźny klimat, to „Memoria” to moja pierwsza styczność z autorem (chociaż większość może go znać z tego, że dokończył serię Millenium). Dlatego z jednej strony trochę się obawiałam, czy wybrałam dobrą książkę na początek, tym bardziej że jest to drugi tom trylogii (a pierwszego nie czytałam), ale z drugiej strony opis bardzo mnie zaciekawił. Na szczęście okazało się, że chociaż jest to kolejny tom, to znajomość poprzedniej części nie jest zbytnio wymagana, ponieważ poza głównymi bohaterami nie mają one ze sobą wiele wspólnego. Każda książka opowiada inne wciągające śledztwo.

„Memoria” to bardzo dobrze napisany skandynawski kryminał. Jest w nim tajemnica, którą trzeba rozwiązać. Na dobrą sprawę nawet dwie, które poniekąd się ze sobą łączą. Dobrze wykreowani bohaterowie. Podczas czytania Rekke i Gabor bardzo kojarzyli mi się z Sherlockiem Holmesem i profesorem Moriartym. Rekke tak jak i Sherlock miał wyjątkowy dar dedukcji i tak jak detektyw wszech czasów miał problemy z uzależniającymi substancjami.

Jednak „Memoria” to nie tylko sprawa kryminalna, autor w swojej książce porusza też wątki polityczne, problemy z odżywianiem i nadużywaniem leków. Chociaż nie wszystkie zostały bardzo rozbudowane. Wątek polityczny rozgrywał się bardziej w tle.

Podsumowując, po przeczytaniu tej książki, już teraz czekam na kolejny tom, który mam nadzieję, pojawi się jak najszybciej. Książkę czytało mi się bardzo dobrze, intryga bardzo mnie zaciekawiła i byłam ciekawa jak, to wszystko się rozwiąże. Myślę, że fanom autora, „Memorii” polecać nie trzeba, a jeśli ktoś lubi historie ze wciągającą fabułą i dobrze wykreowanymi bohaterami, to zdecydowanie powinni oni sięgnąć po najnowszą książkę Davida Lagercrantz’a. Na końcu warto wspomnieć, że w książce nie ma zbyt wiele rozbudowanych opisów, za to jest sporo dialogów, przez co historię wymyśloną przez Lagercrantz'a czyta się błyskawicznie, więc jest idealna dla tych, którzy szukają czegoś na wieczór lub dwa.