Światła ślepego miasta recenzja

"Światła ślepego miasta" Natalia Hermansa od wydawnictwa Nie Powiem to mój wyczekiwany patronat. Książkę w pdf dostałam, od autorki, do przeczytania dawno temu, chyba ponad rok. Po zapoznaniu się z tekstem bez większego wahania zgodziłam się jej patronować, bo porwała mnie w swój mroczny świat. Z każdym dniem trzymałam kciuki by jak najszybciej udało się, aby książka ujrzała światło dzienne w papierowej wersji. Nareszcie udało się! Gratuluję autorce👏 A jest to historia inna niż wszystkie znane nam książki o wampirach.

Dwie przyjaciółki, Wera i Ola, chodzą do ostatniej klasy liceum. Ostatnio dużo imprezują, co przedkłada się na wyniki w nauce. Właśnie jedna z imprez doprowadza ich do tego, że pewnego razu trafiają do New Blindley – „miasta” innego niż wszystkie, miasta domów bez okien, miasta wampirów. Miejsce to stworzył przybyły tu z Anglii Nicolas, by było ostoją dla jego rasy. Jednak czy na pewno jest ostoją? A może więzieniem? W tym miejscu przyjdzie spędzić trochę czasu dziewczynom. Wera okazuje się odporna na hipnozę wampirów, co prowadzi do tego, że staje się jedną z Nietykalnych. Teraz tak jak i Gabrysia, dziewczyna doświadczona mocno przez los i skrywająca bolesną tajemnicę, będzie służącą i zawodniczką na ringu. Natomiast Ola przechodzi przemianę i zaczyna nowe życie u boku Nicholasa. Czy przyjaźń dziewczyn w tym surowym mieście przetrwa? Natomiast Henrego, brata Nicolasa, targają emocje i uczucia. Jedynym promykiem nadziei i dawnego życia jest dla niego Gabi.

Jak już nie raz wspominałam, uwielbiam historie o wampirach. A te pełne grozy tym bardziej. Autorka w "Światła ślepego miasta" serwuje nam właśnie mroczny i brutalny świat wampirów, w którym ludzie są albo służbą i zawodnikami na arenie, albo obiadem. Rzeczywistość jest tu mroczna i surowa. Opisy bardzo obrazowe. Jednak nie zapominajmy, że jest to książka dla młodzieży! Wspomnienie domów bez okien, do dziś wywołuje u mnie ciarki. Już od początku książki czujemy niepokój, który chwilami wzrasta a monetami lekko, minimalnie przygasa, by za chwilę wrócić z podwójną mocą. Napięcie i dreszczyk strachu towarzyszą czytelnikowi aż do ostatniej strony. To wszystko tworzy świetny, wręcz klaustrofobiczny klimat, który uwielbiam. Bohaterowie bardzo dobrze wykreowani. Prawdziwi. Świadomi swych słabości i wad. Pełni wątpliwości, ale mimo ich sytuacji mają nadzieję i siły do wałki o każdy dzień. Skrywają tajemnice, często bardzo przykre i bolesne. Pióro autorki, jest lekkie i przyjemne pomimo dość mrocznej tematyki. Dzięki temu czyta się szybko. Historia, którą dostajemy, nie jest słodką opowieścią o wampirach. Mamy tu portret wampirów brutalnych, okrutnych i bezwzględnych, nie liczących się z uczuciami innych. Natomiast zakończenie nie jest do końca pełne heppy endu. Smutne, ale zarazem satysfakcjonujące. Jest takie, jakie musiało być...