Miasto jadeitu recenzja

"Miasto jadeitu" to sprawnie napisana, przygodowa powieść, którą z braku lepszych pomysłów opiszę jako urban fantasy we wschodniej scenografii fikcyjnej wyspy Kekkon, stanowiącej jedyne źródło dającego nadnaturalne zdolności fizyczne i umysłowe jadeitu. Magia pełni w książce prawie wyłącznie utylitarne i służebne role (co akurat uważam za zaletę tej książki, gdyż autorka dobrze przemyślała potencjalne znaczenie takiej magii i zagrożenia z niego wypływające dla funkcjonowania rozwiniętej cywilizacji technicznej) a główną oś fabuły stanowi walka dwóch klanów o władzę i kontrolę nad magicznym surowcem. Walka ta jest brutalna i krwawa a klanom niewiele brakuje do typowych gangów i mafii, ale autorka najwyraźniej nie lubuje się w drastycznych opisach i (z nielicznymi wyjątkami) łagodzi je do poziomu akceptowalnego także dla co wrażliwszych czytelniczek i czytelników. Również językowo i obyczajowo treść powieści jest nieco zbyt grzeczna jak na charakter opisywanych wydarzeń a sporadyczne przekleństwa i nieliczne, powierzchowne opisy i odniesienia do seksu, niewiele tu zmieniają. Poboczne wątki ekonomiczne, społeczne, rodzinne i obyczajowe potraktowane są dość powierzchownie, nie na tyle jednak, by całość opisanego systemu klanowego traciła wiarygodność. Autorce udało się więc wykreować w miarę wiarygodną rzeczywistość i opisać ją w sposób stanowiący kompromis pomiędzy typową, brutalną opowieścią o gangach a przygodową historią rodzinną z magicznym tłem. Z pewnością nie każdy będzie zachwycony tym kompromisem, ale losy dziedziców klanu Bez Szczytów są na tyle wciągające, że sprawnie przewracałem kartki do samego końca, który stanowił satysfakcjonującą kulminację wątków opisanych w pierwszym tomie i równocześnie ewidentny wstęp do eskalacji przemocy, jaka niechybnie nastąpi w drugim tomie. Nie udało mi się jednak zaangażować emocjonalnie w wydarzenia na tyle, by przejmować się losami głównych bohaterów i bohaterek.

Przyznaję, że spodziewałem się czegoś więcej po tej wychwalanej i nagradzanej książce a otrzymałem sprawnie napisane czytadło w egzotycznej scenerii. Tylko tyle a może jednak aż tyle? Warto przekonać się samodzielnie.