Pucked up recenzja

W poprzednim tomie mogliśmy poznać Bucka jako przyrodniego brata głównej bohaterki, który podrywa każdą nowo poznaną kobietę. Pod koniec książki zaczął kręcić z siostrą Alexa i to mogło mu przysporzyć wiele problemów. Jednak Buck ma wobec Sunny inne plany niż wszystkim się wydaje. Tylko jak zmienić swoje dawne nawyki? Jak opinia publiczna będzie patrzeć na całą tą sytuację? Czy Buck jest w stanie zerwać ze swoją przeszłością?

Nie ukrywam, trochę bałam się tego tomu. Pierwszy przy swojej premierze zbierał dużo pozytywnych opinii, a o kolejnych już dużo nie słyszałam. Dodatkowo całkiem niedawno czytałam Pucked i jakoś, moim zdaniem, on nie za dobrze się zestarzał i coś, co wcześniej mogło śmieszyć, teraz raczej odstrasza niż zachęca. Jednak ta książka miło mnie zaskoczyła. Choć bohater zapowiadał się bardziej zaangażowany w sprawy łóżkowo, to przy miłości zachowywał się niezwykle czule i dojrzale.

Historia Bucka i Sunny jest dość podobna do relacji Vi i Alexa i to chyba najbardziej rzucało się w oczy. Mają podobne relacje i podobne problemy, tylko przez swoje odmienne charaktery akcja toczy się troszkę inaczej. Z drugiej strony ta część podobała mi się bardziej ze względu na to, że nie ma tutaj tak dużo scen łóżkowych i bobra!

No i jeśli chodzi o bohaterów to są naprawdę interesujący. Buck przez wydarzenia z przeszłości i poprawie swojego wyglądu zaczął to wykorzystywać do własnych celów. Nie chodzi mu o rozgłos i nie uderza mu woda sodowa do głowy po staniu się sławnym. Nie lubi się chwalić i robi wszystko w zgodzie z własnym sumieniem. Za to Sunny to młoda dziewczyna, która od zawsze żyła w cieniu brata i słucha swoich bliskich we wszystkim. Trudno jej stać się samodzielną i słuchać swojego serca. Dopiero odkrywa, co to znaczy być dorosłą i jakie to potrafi być ciężkie. Jednak nie daje sobie wejść na głowę i stara się być dla każdego miła i pomocna.

Książkę czytało mi się naprawdę przyjemnie. Spędziłam z nią kilka przyjemnych godzin. Odczuwałam mniejszych cringe przy tym tomie, w poprzedniej bóbr zaszalał i nie było to do końca przyjemne doświadczenie. Dalej jest w niej dużo dwuznacznych tekstów, ale nie są aż tak tragiczne.

Podsumowując, ten tom podobał mi się o wiele bardziej od poprzedniego. Zostało w niej poruszonych kilka ciekawych wątków odnośnie chorób i braku szansy i nie powiem, miałam momentami łzy w oczach jak o tym czytałam. Poruszyła mnie i pomysł został wykorzystany lepiej niż w poprzedniej części. Przyjemnie mi się poznawało losy bohaterów i jestem dość pozytywnie nastawiona do przeczytania kolejnego tomu.