Syn złodziejki recenzja

Ta książka, którą otrzymałam od Wydawnictwa Literatura jest drugą, która mnie zaskoczyła i jednocześnie wzruszyła. Muszę wspomnieć o tym, że okładka idealnie pasuje zarówno do tytułu jak i treści powieści. Mój egzemplarz jest w twardej oprawie. Czcionka jest duża jak w poprzednich książkach tego Wydawnictwa. Każdy nowy rozdział rozpoczyna wcześniej podana liczba. Napisana jest typowym językiem młodzieżowym. Wyjaśnię teraz, dlaczego mnie zaskoczyła i wzruszyła, ponieważ po tytule spodziewałam się, że syn poszedł śladami matki, lecz już wiem, że tak nie było i to stało się dla mnie wielkim zaskoczeniem. Natomiast, wzruszył mnie bardzo los i dotychczasowe życie tego chłopca, bo nie było usłane różami jak mogły by się wydawać. Cała książka przedstawia właśnie los dziecka, którego matka jest złodziejką i to największą w całej Łodzi i mogło by się wydawać, że ma wspaniałe życie bo jego matka ma mnóstwo kasy, lecz tak nie jest. Najgorsze w całej tej historii jest to, że matka w ogóle go nie chcę ani w czasie ciąży ani po urodzeniu, więc podrzuca go do domu dziecka i odbiera gdy jest jej potrzebny. Czy jest to miłość macierzyńska? To jest tylko jedna z rzeczy, które przytrafiły się temu chłopcu, aby dowiedzieć się więcej musicie przeczytać ją sami. Polecam ją każdemu, bo uważam, że jej tematyka może przypodobać się właśnie każdemu. Moim ulubionym fragmentem, który pokazuje jak Hieronim był traktowany w dzieciństwie przez matkę to: " Ja stawałem się ważny tylko wtedy, gdy była w potrzebie. Zjawiała się zawsze niespodziewanie i migiem załatwiała sprawę wypisu z bidula, w którym akurat przeczekiwałem jej szaleństwo. Byłem jak tarcza, za którą się chowała, gdy coś jej groziło. A dla mnie nie było ważne, jak długo trwało czekanie, bo ledwo się pojawiała, już stałem pod drzwiami, spakowany, zawsze gotów, zawsze niezawodny, jak Zawisza."(str. 85-86). Książka godna przeczytania!