Miłość, proszę pani recenzja

Premiera książki 31/05/2023

Pozostając w okresie dwudziestolecia międzywojennego opowiem o książce Miłość proszę pani Agnieszka Jeż - pisarka . Każdą powieść autorki czytałam z zapartym tchem i ogromnym uwielbieniem, jednak jak było tym razem?
Do tej pory autorka pisała książki osadzone w czasach II wojny światowej. Przy tej cofnęliśmy się do dwudziestolecia międzywojennego, gdzie feministki walczyły o prawa kobiet, których te niestety nie miały.
Nie przepadam za tymi czasami, choć są niezwykle ważne i nie wolno o nich zapominać.
Przeraża mnie zacofanie tamtych czasów, przeświadczenie, że jeśli kobieta zaszła w ciążę to widocznie tak chciała, godzenie się na wykorzystywania seksualne dla dobra kariery, zajmowanie się domem nie mając wykształcenia, nie mając perspektyw na życie, będąc zależną od męża i oczywiście rozkładanie nóg na jego zawołanie.

Skala samobójstw wśród młodych dziewczyn przez niechciane ciąże i gwałty, na które godziły się marząc o wielkiej miłości.

Ogromna przepaść między głównymi bohaterkami - Ireną oraz Teresą obrazują jak wiele zależało od tego jakie los dał każdemu karty.
Irena była wyzwoloną, wykształconą kobietą żyjącą u boku dwóch mężczyzn - męża i kochanka, miała cudowne dzieci i życie w nieskończonym luksusie. Wybory Pani Krzywickiej obleczone były wielkimi skandalami. Jak można mieć jednocześnie męża i kochanka, którzy na dodatek o sobie wzajemnie wiedzą? Kobieta nie bała się też mówić głośno o tym co myśli i walczyła o prawa, a przede wszystkim o oświecenie kobiet.

Teresa zaś urodziła się w bardzo biednym domu, gdzie wciąż brakowało pieniędzy a jej mama co i rusz zachodziła w ciąże. Ojciec nie łożył na utrzymanie potomstwa, szybko znalazł sobie kochankę dla której porzucił rodzinę, choć wracał, przypominał sobie o żonie wtedy, kiedy potrzebował wyładować pożądanie w pijackim amoku.

Teresa pragnie lepszego życia, uwolnienia się z biedoty, zapisuje się więc do teatru, gdzie liczy na swoją karierę.
Obie bohaterki pewnego dnia na siebie wpadną i do nie raz. Jedna będąc na szycie - druga na dole.

Podsumowując.
Książka podobała mi się, choć nie tak bardzo jak poprzednie. Jak wspominałam, nie przepadam za tymi latami i nawet moja ulubiona autorka nie sprawiła żebym się do nich przekonała. Po premierze przeczytałam kilkadziesiąt stron jednak odłożyłam nie mogąc się wczuć. Tym razem zmusiłam się i była to dobra decyzja, bo w pewnym momencie nie mogłam już jej odłożyć. Ciekawa jestem czy się na nią skusicie! Dajcie znać.

/We współpracy z Wydawnictwo FILIA /