Biała róża, czarny las recenzja

Książka oparta na faktach. Dramat psychologiczny czy thriller? II Wojna Światowa widziana oczyma młodej Niemki - Franki, która jako nastolatka dała się porwać nazistowskiej ideologii, ale w czasach studenckich odzyskała ostrość widzenia, wraz ze swoim chłopakiem zaangażowała się w działalność opozycyjną, która przyniosła śmierć wielu osób, a France kilka miesięcy więzienia i pogardę "prawdziwych" Niemców. Po odbyciu kary, samotna, pozbawiona rodziny i przyjaciół, gotowa jest zakończyć swoje życie w lasach Schwarzwaldu, gdzie kiedyś spędzała czas z rodziną w domku myśliwskim . Na kompletnym odludziu zauważa spadochron i nieprzytomnego żołnierza Luftwaffe. Mimo wątpliwości i obaw postanawia mu pomóc, zabiera do domku, nastawia połamane nogi, pielęgnuje. Początkowo oboje nieufni, po jakimś czasie obdarzają się zaufaniem, powierzając sobie historie życia i swoje tajemnice. Niestety, gestapo wpada na ich trop, muszą uciekać, czy uda im się ujść z życiem i skończyć misję, która może odmienić losy wojny i ich życie osobiste ? Książka wciąga niesamowicie. Postać Franki jest przedstawiona tak plastycznie, że mimowolnie trzymamy za nią kciuki. Ta historia jest także dowodem na to, że nie każdy Niemiec to fanatyczny nazista, brutalny i bezwzględny. Warto przeczytać! Polecam z całego serca!