Wiedźmy recenzja

Trzy kobiety, trzy różne czasy a problemy jakby te same.
Lubicie kilka linii czasowych w książkach?

Powiem szczerze ja za tym nie przepadam ale tu nie było źle byłam wstanie wyłapać która to teraz. Zwłaszcza że rozdziały są adnotowane imieniem bohaterki więc szybko przyszło spojrzenie która to linia.

Książka opowiada o kobietach z pewnego rodu zaczynamy od rozprawy o czary, na której to Altha jest oskarżoną. Później poznajemy Violet która próbuje rozwikłać zagadkę o jej zmarłej matce , jest przy tym zafacynowana światem owadów ale jak na tamte czasu 1942 r pannie nie wypada się zajmować takimi rzeczami. By na końcu poznać Kate która ucieka z Londynu do chatki odziedziczonej po jej ciotecznej babce. Co łączy te wyjątkowe kobiety? Jak och historie wpływają na siebie?
Dowiecie się w książce.
Powiem szczerze ze miałam z ta książka ogromny problem ze złapaniem w niej jakiej rzeczy która by mnie na początku w ciągnęła w wir fabuły, z początku cała akcja drepta w miejscu nic specjalnego się nie dzieje, mamy mnóstwo opisów i mało akcjii. Gdyby skończyła się ona w połowie nie umiałabym wam napisać o czym o a jest.
Druga część jest już dużo lepsza w końcu zaczynamy czuć akcję I zaczynamy rozumieć bohaterki. Końcówka jest nawet dość mocną trochę thrillerowa. Wszystkie zagadki zostają wyjaśnione a cała książka nabiera wyrazu.
Gdybym miała możliwość coś dodać do tej książce dodałabym tego dreszczyk z końca także na początek.
Motyw tytułowych wiedźm odnosi się głównie do umiejętności tych kobiet. Magii samej w sobi jest niewiele, bohaterki mają więź z ptakami i owadami. A ich umiejętności homeopatyczne wzbudzają w ludziach lęk.
Książka opowiada historię kobiety, że nie zależnie czy to 17 wiek, 19 nasty czy czasy współczesne my nadal jesteśmy gorzej traktowane, zastrasznane, maltretowane, niedoceniane.
Dla mnie poniekąd ta książka to trochę feministyczny manifest, oraz ukazanie że siła której czasem nam brakuje tkwi w nas samych, a tylko strach paraliżuje nam świadomość jej posiadania.