Morderstwo w świątecznym ekspresie recenzja

Agathę Christie kocham, wielbię i szanuję od zawsze. Była, jest i będzie dla mnie królową kryminałów, której żaden pisarz ani pisarka nie zdołają zdetronizować.
Jej powieści, mimo że pokryły się odrobinę patyną nadal zaskakują czytelnika wyrafinowaną intrygą i żelazną logiką. Są też inspiracją dla współczesnych twórców, którzy garściami czerpią pomysły z tej skarbnicy fantastycznych historii.

Taką pisarką jest Alexandra Benedict, której powieść "Morderstwo w świątecznym ekspresie" nawiązuje to jednej z najgłośniejszych (i moim zdaniem najlepszych) książek Agathy Christie "Morderstwo w Orient Expressie". To pozycja wręcz kultowa, którą zna pewnie każdy wielbiciel kryminałów. Trzeba mieć odwagę aby zmierzyć się z taką legendą i za to już młodej autorce należą się brawa.
Oczywiście historia, którą opowiada dzieje się współcześnie jednak pędzący w śnieżnej zamieci pociąg z niewielką grupką pasażerów, w w którym dochodzi do morderstwa (zdradzę, że nie jednego) od razu przywodzi na myśl słynny Orient Ekspress. Nie ma w nim jednak ekscentrycznego detektywa pokroju Herkulesa Poirot, ale emerytowana funkcjonariuszka londyńskiej policji, która wraca w rodzinne strony aby asystować swojej córce w trakcie porodu aby potem dumnie pełnić rolę babci.
Podróż ta nie przebiega jednak zgodnie z planem. Pociąg wykoleja się na pustkowiu a w przedziale sypialnym znajdują się zwłoki jednej z pasażerek. Poczucie obowiązku każe Roz Parker przeprowadzić wstępne dochodzenie i zabezpieczyć ślady. Szybko okazuje się iż każdy z podróżujących mógł dokonać tej zbrodni, trzeba tylko ustalić jaki był motyw mordercy. Ta część opowieści nie jest jakoś szczególnie oryginalna i wydarzenia postępują po sobie według określonego schematu.
Atutem jednak tej książki jest temat, który przewija się przez całą tę opowieść. Mowa tutaj o problemie wykorzystywania seksualnego i przemocy, które to zostawiają trwały ślad w ofiarach niszcząc ich poczucie własnej wartości, którego czasami nie udaje się już odbudować.
Może autorka nie wyważyła odpowiednio proporcji, bo prawie każda z jej bohaterek ma takie doświadczenia, które naznaczyły jej życie jednak jak mówią statystyki problem ten dotyka rzeszy kobiet i należy o tym mówić głośno.

Sama zagadka i jej rozwiązanie, w które jednak trudno mi uwierzyć patrząc na nie chłodnym okiem, są tylko przyczynkiem do dyskusji o przemocy i nadużyciach seksualnych z którymi kobiety na całym świecie stykają się codziennie. I można się zastanawiać czy powieść kryminalna to najlepszy sposób aby nagłaśniać taki temat, ale z drugiej strony dlaczego nie.