Potwory z "Arachne" recenzja

Powrót do świata, który znamy z odmętów wspomnień, nie zawsze bywa tak wspaniały jakbyśmy sobie tego życzyli. James Crepusculum przekonał się tego na własnej skórze, gdy wracając po pięcioletniej wyprawie do Majaru napotyka wieści o zaginięciu Reyny - dziewczyny, którą kocha całym sercem. Wszystkie tropy prowadzą na grasujący po Bestialskim Morzu piracki statek, dowodzony przez okrutną i podstępną kapitan Arachne... Czy James odnajdzie Reynę? I co kryje się za maską kapitan pirackiego statku?

Niektóre historie potrafią przemówić do czytelnika nawet pomimo swoich wad. Potrafimy się w nie tak bardzo zaangażować, że trudno jest nam się oderwać od lektury, a nasz umysł aż pragnie odpowiedzi! Tak mam z "Potworami z Arachne" - bo chociaż jest to książka, która zmaga się z pewnymi problemami pod kątem fabularnym i edytorskim, to mimo wszystko przyciąga do siebie i naprawdę potrafi wzbudzić w czytelniku emocje.

Zwłaszcza, że da się polubić bohaterów - Jamesa i Reynę, którzy nie są postaciami idealnymi. Daleko im do bohaterów, choć momentami próbują nimi być i zmagać się złem z całego świata... Z lepszym i gorszym skutkiem. Dodatkowo cudnie obrazują buzujące w nich problemy, emocje i nieprzegadane uczucia, które bez wyjaśnień potrafią wybuchnąć i narobić namieszania. Cieszę się, że w tym tomie mamy możliwość wejrzenia do głowy kapitana i poznać część tej historii z jego perspektywy, choć momentami miało się ochotę mocno nim potrząsnąć.

Książka ma naprawdę szybkie tempo i od razu wprowadza nas w akcję, dzięki czemu przez historię się płynie. Rozdziały przeplatane notatkami z dziennika nabierają razem większego znaczenia, a wydarzenia dziejące się w drugim tomie bardzo sprawnie przeplatają się z wątkami z pierwszego.

Aczkolwiek - choć naprawdę lubię tę książkę i jej bohaterów - to muszę pokręcić nosem na korektę, gdyż podczas czytania wyłapałam kilka błędów, które potrafią kuć mocno w oczy. Mi to akurat dość mocno nie przeszkadza, ale wiem, że niektórzy czytelnicy mogą być bardziej wybredni. No i boli mnie też fabularna początkowa nić nieporozumienia Kapitana i Reyny - wiem, że miało to sens, ale i tak wolę jak ludzie siadają i rozmawiają.

Pirackie opowieści, krwawe potwory i dzielni marynarze... "Potwory z Arachne" to z pewnością morska historia, która porwie w swoje wody niejednego żeglarza. Nie spodziewałam się tego, ale mnie porwała i naprawdę wzbudziła we mnie ciepło, którego często szukam w książkach - więc jeśli chcecie się skusić, to polecam.