Morze Spokoju recenzja

Nastya Kashnikov rozpoczyna naukę w liceum. Od samego początku stara się unikać kontaktów z innymi rówieśnikami. Żyje rządzą zemsty. Pragnie, aby chłopak, który ją zniszczył i zabił, zapłacił za to. Do tej samej szkoły uczęszcza również Josh Bennett, który w wieku 17 lat jest na świecie zupełnie sam. Wszystkie najbliższe mu osoby odeszły. Jego imię kojarzy się innym ze śmiercią, dlatego nikt nie wchodzi mu w drogę. Nikt oprócz Nastyi. Spędzają wspólnie coraz więcej czasu i Josh jest pewien, że za dziwnym zachowaniem dziewczyny kryje się jakiś mroczny sekret. Nie jest jednak pewien tego czy Nastya kiedykolwiek mu go wyjawi i czy on na pewno chce go znać.

"Morze spokoju", to dość nietypowa historia, mroczna jak również trochę dziwna. Ile znieść może nastolatek? Czy to nie jest tak, że zbieramy bagaż doświadczeń przez całe życie? A tutaj nasi bohaterowie w wieku nastoletnim mają już bagaż doświadczeń zapełniony po brzegi i to w przeważającej części tymi złymi przeżyciami. Fabuła momentami szokuje, dziwi, zachwyca i łamie serce. Choć na początku nie mogłam za bardzo wczuć się w tę historię, z każdą stroną było coraz lepiej. Nie powaliła mnie na kolana, ale uważam, że autorka napisała ciekawą opowieść z ogromnym podkładem emocji. Postaci budzą sympatię, mimo, że unikają ludzi i pragną spokoju. Właśnie to ich do siebie zbliża. Poranione dusze, które z czasem zmieniają się, otwierają i próbują pokonać dręczące ich demony. Drew, ich wspólny przyjaciel jest tu powiewem radości. Rozprasza swoim poczuciem humoru smutek jaki panuje w tej książce. Podsumowując, "Morze spokoju" jest całkiem ciekawą historią i nie żałuję, że poświęciłam jej czas.