Mroczna obsesja recenzja

Autorka dała się poznać pod kilkoma wcieleniami literackimi: Katarzyna Misiołek, Olga Haber, Daria Orlicz, Sonia Rosa. Jako Katarzyna Misiołek wydaje powieści obyczajowe, Olga Haber to horrory z elementami paranormalnymi, Darii Orlicz serwuje thrillery psychologiczne lub kryminalne, a jako Sonia Rosa thrillery psychologiczne o tematyce rodzinnej oraz erotycznej. Książka "Mroczna obsesja" została zakwalifikowana do thrillera erotycznego. Czytałam większość książek, które wydała pod dwoma ostatnimi pseudonimami.

Historia to studium obsesji seksualnych ukrytych pod płaszczykiem chorej miłości. Relacje między wszystkimi bohaterami były toksyczne. Narracja prowadzona jest pierwszoosobowo z perspektywy trzech postaci. Niewinna, słodka Julia spodziewa się swojego pierwszego dziecka z mężem Julianem Nejmanem. Ten jest wziętym chirurgiem plastycznym w dodatku przystojnym i majętnym. Lidia Herman jako współwłaścicielka prywatnej stacji telewizyjnej nie musi pracować, ale dla przyjemności jest prowadzącą wiadomości. Pewna siebie, piękna kobieta dostaje od życia to, co chce. A chce Juliana. Chce go na wyłączność, bo bycie kochanką już jej nie wystarcza. Obsesja doprowadza do ciągu nieprzewidywalnych wydarzeń. Julian nie zamierza odchodzić od Julii. Kocha ją, ale nie potrafi zrezygnować z innych kobiet. Jego fascynacja przeradza się w mizoginię. Po odkryciu tajemnicy męża Julia z idealnej żony przeistacza się w hardą, stawiającą na swoim kobietę. Małżeńska poprzeczka ciężarów wzajemnych pretensji zostaje zawieszona bardzo wysoko. Lidia nie chowa się w cieniu, chce rozdawać karty, posuwając się do coraz bardziej okrutnych czynów.

Rysy psychologiczne bohaterów zostały stworzone wnikliwie. Ewoluują, rozwijają się mentalnie, dojrzewają, a ich monologi wewnętrzne związane z kontemplacją życia i otoczenia są intrygujące. Dużo przemyśleń jest na tyle trafna, że mogłabym się pod nimi podpisać. Świetnym przykładem jest niechęć Julii do fe­mi­na­ty­w.

W ogólnym rozrachunku książka mi się podobała, ale brakowało jakiegoś powiewu świeżości. Autorka wpadała na pomysł, by po chwili go porzucić. Takim przykładem może być oskarżenie o gwałt. Fakt, że pociągnięcie tematu mogło powiać sztampą, ale pisarka potrafi zaskoczyć i stworzyć nowatorską historię w oklepanej tematyce, więc i z tym by sobie poradziła.

Jako słaby punkt historii uważam wyjaśnienie motywacji Juliana, gdy wpada na pomysł rozwiązania problemów. Bohater miał tytuł doktora, był inteligentny i błyskotliwy, a zamiast skorzystać z półśrodków, wytoczył najcięższą broń.

Powieść jest napisana dobrym stylem budzącym zaciekawienie w czytelniku. Redakcja również przyłożyła się do wygładzenia językowych zmarszczek, ale na łamach powieści wkradł się błąd. Jedna z najsłynniejszych portugalskich plaż to Praia do Ca­mi­lo, a nie "Praia de Ca­mi­lo".

Finał daje satysfakcję. Podobało mi się takie rozwiązanie historii.