W jej sercu czai się mrok recenzja

"W jej sercu czai się mrok" J. D. Barkera przeraża swoimi gabarytami. Gruba, bo licząca 850 stron książka ma jednak pewną magię, polegającą na tym, że czyta się ją stosunkowo szybko.

Gatunek literacki nie do końca trafił w mój gust literacki i decydując się na przeczytanie tej powieści wiedziałam, że będę musiała wyjść ze swojej strefy komfortu. Lubię kryminały i thrillery, ale fantastyka z wykorzystaniem wątków paranormalnych to gatunek, po który rzadko sięgam. Najczęściej, robię to, wtedy gdy znam autora i powieść ma bardzo dobre opinie, oraz cieszy się uznaniem wśród czytelników, którzy podobnie jak ja nie są fanami tego gatunku.

Książka ukazuje życie Johna Edwarda Jacka Thatcha, zwanego również "Pipem". Zaczyna się w chwili, gdy chłopiec ma zaledwie osiem lat. Opiekę nad nim sprawuje ciotka, gdyż jego rodzice zginęli w wypadku samochodowym, w którym również on uczestniczył. Chłopiec wraz z opiekunką przychodzi na cmentarz zawsze 8 sierpnia, w rocznicę śmierci rodziców. Pewnego dnia spotyka tam dziewczynkę, swoją rówieśniczkę. Nie podejrzewa, że ta znajomość wpłynie na całe jego życie stając się jednocześnie jego obsesją i miłością. Stel­la Net­tleton to tylko pozornie szczęśliwa dziewczynka. To dziecko niesie w sobie pewną tajemnicę, jak się z czasem okazuje bardzo mroczną i przerażającą.

Książka jest bardzo dynamiczna. Początkowo czas płynie szybko, przeskakując przez kolejne lata i zatrzymując się głównie na konkretnej dacie. Z czasem autor pozwala nam na nieco dłuższe spotkanie z bohaterami i wraz z nimi wstępujemy na niebezpieczne, ale i intrygujące ścieżki ich życia. Powolutku poznajemy pewne tajemnice i z czasem, różne pojedyncze wątki zaczynają się wyjaśniać i łączyć ze sobą. Jednak nie można zapomnieć, że fantastyka rządzi się swoimi prawami, tak więc rozwiązanie nie jest proste i mam nadzieję, że pozostanie tylko w sferze fantazji i wyobraźni autora.

J. D. Barker wikła swoich bohaterów w niezwykle niebezpieczne sytuacje i każe dokonywać bardzo poważnych wyborów. Stawia ich w sytuacjach, z których nie ma dobrego wyjścia. Pipa jest postacią, którą z łatwością można polubić. Sympatyczny młody człowiek, chętny do pomocy, empatyczny i prawy. Kierujący się zasadami, w których dobro wygrywa. Fantastyczny przyjaciel, siostrzeniec i sąsiad. Kochający pomimo wszystko, a nie za coś. Trochę taki renesansowy chłopak. Uginający się pod ciężarem własnego życia nie cofa się. Jednak, żeby nie było za słodko, ma pewne wady które, o mały włos, nie doprowadziły go do stoczenia się i upadku jako człowieka. Jakie? Czytając sami je poznacie.

Podobały mi się umiejętne nawiązania do książki mistrza pióra Karola Dickensa" Wielkie nadzieje". Ta książka była wykorzystywana powielokroć i w różnych kontekstach. Sama nie czytałam tej powieści, ale nabrałam ochoty, aby to nadrobić. Zobaczymy, może w wkrótce.

Całość oceniam bardzo dobrze. Zachęcam do przeczytania.