Czyste zło recenzja

Sięgnęłam po książkę Tomasza Wandzela z dużą ciekawością, a po lekturze mogę powiedzieć jedno: "Czyste zło" to tytuł, który zaskakuje, bawi i wciąga, ale przede wszystkim dowodzi, że nic w tej historii nie jest takie, jakie się wydaje.

Róża Wielopolska, główna bohaterka, to prywatna detektyw, której codzienność daleka jest od klimatycznych śledztw rodem z filmów noir. Zamiast tajemniczych morderstw czy kradzieży dzieł sztuki, jej chlebem powszednim są niewierni małżonkowie i ich pozamałżeńskie eskapady. Róża to postać pomysłowa, zwinna i, co najważniejsze, niesamowicie sprytna – ale jednocześnie ludzka. Wandzel stworzył bohaterkę, z którą łatwo się utożsamić: bywa złośliwa, bywa zmęczona, ale zawsze trzyma się na nogach, niezależnie od sytuacji. I właśnie ta jej ludzkość sprawia, że historia szybko nabiera głębi.

Jednak to nie prozaiczne śledzenie zdradzających mężów jest esencją tej książki. Los rzuca Różę w sam środek intrygi, której próżno szukać w jej zawodowym portfolio. Wszystko zaczyna się od zwykłego zbiegu okoliczności – niewłaściwego miejsca i czasu – a kończy na pełnym napięcia starciu z wrocławskim półświatkiem. Gangster o pseudonimie Szczęka, piękna pani kardiolog, tajemnicza kobieta z brązowym jamnikiem – te postacie budują fascynującą mozaikę, w której każda scena prowadzi do kolejnego zaskoczenia.

To, co ujęło mnie najbardziej, to sposób, w jaki Wandzel przeplata humor z poważnym, momentami brutalnym klimatem kryminalnym. Autor bawi się konwencjami, a przy tym kreśli fabułę, która trzyma w napięciu aż do ostatniej strony. Dialogi są żywe, postacie nieoczywiste, a Wrocław – w tle – ma swoją własną, tajemniczą duszę.

Nie jest to kryminał, który stawia na mroczne i poważne rozważania o ludzkiej naturze. To lekka rozrywka, w której każda scena wydaje się przemyślana pod kątem przyjemności czytania. A mimo to – czy może właśnie dlatego – "Czyste zło" zostaje w pamięci na dłużej.

Polecam każdemu, kto szuka kryminału z humorem, nieszablonową bohaterką i fabułą, która udowadnia, że nawet przypadek może mieć plan.