Labirynt fauna recenzja

"Labirynt Fauna" oglądałam kilkakrotnie. Mroczna wizja fantastycznego świata przeplatana jeszcze chyba mroczniejszą rzeczywistością, która osnuwa niczym mgła i niesamowicie pobudza wyobraźnię. To nie moja pierwsze spotkanie z książką napisaną na podstawie scenariusza filmowego, ale pierwsze tak bardzo udane.

Główną bohaterką tej historii jest trzynastoletnia Ofelia, która wraz z ciężarną matką przybywa do nowego domu. Matka Ofelii wyszła ponownie za mąż za kapitana Vidala i oczekuje jego dziecka. Dziewczyna tęskni za zmarłym ojcem, czuje że traci także więź z matką. Dodatkowo nie lubi swojego oczyma, którego się po prostu boi i nazywa go Wilkiem. W trakcie zwiedzania posiadłości odnajduje stare, rozpadające się mury, których strzeże kamienna, rogata głowa. W murach praktycznie od razu rozpoznaje labirynt. Codzienność dziewczynki, jak i pozostałych domowników obfituje w brutalność, samotność i zło wszak są to czasy wojny. Ona jednak odnajduje świat, w którym mimo również mrocznej aury, widzi szansę na ucieczkę. Pragnie uratować matkę, siebie i nienarodzonego brata. Podejmuje walkę z Wilkiem wraz z całą swoją magiczną świtą. Czy uda się jej ocalić tych, których kocha i wypełni wszystkie zadania jakie przygotował dla niej Faun?

Książka idealnie ubiera w słowa obrazy stworzone przez Guillermo del Toro. Jest piękną, wręcz poetycką narracją hiszpańskiej baśni. Autorka Cornelia Funke wzbogaciła treść o dodatkowe dziesięć opowieści, które przeplatają się z kolejnymi rozdziałami książki i nadają, choć nie myślałam, że to jest w ogóle jeszcze możliwe, więcej magii.
To niebywale mroczna fantastyka dla dorosłych, ponieważ obfituje w brutalne opisy przemocy. Dodatkowo mnogość interpretacji jakie ze sobą niesie, łatwiej dostrzeże starszy czytelnik. Ciemna wizja świata, którą roztacza narracja "Labiryntu Fauna" to doskonała alegoria o poszukiwaniu siebie i błądzeniu na drogach, które rozpościera przed nami życie.  Historia, która uczy, że słuszne wybory nie zawsze są łatwe, a czasem najwyższy wymiar szczerej miłości odnajdujemy - właśnie w poświęceniu. Świat, który choć budzi grozę, daje również nadzieję. 
Podczas czytania wyłączyłam się całkowicie. Wizje, które zafundowała mi autorka były niezwykle bogate i choć widziałam film, to pozwoliły mi one dostrzec ten świat wyraźniej, a dopisane przez nią historie pozwoliły mi na jeszcze głębsze poczucie niesamowitej magii, którą "Labirynt Fauna" bezsprzecznie posiada. Świetnie scharakteryzowane postaci, które znowu przywiodły do mnie myśli nie tylko o istocie zła, ale i postawiły pytania o to, co tak naprawdę czyni nas ludźmi.

Wydanie jest przepięknie ilustrowane, a podczas czytania zdaje się nam, że mamy przed sobą manuskrypt wydarty ze świata wróżek, które otaczały bohaterkę.
Polecam zarówno jako dopełnienie filmowej historii, jak i doskonały wstęp do niej.