Zabójczy Święty Mikołaj recenzja

We Flaxmere zdarzyła się tragedia - ktoś zamordował seniora rodu, sir Osmonda. I to w taki dzień, w taką świąteczną okazję! Zaraz po tym jak dzieci odwiedził Święty Mikołaj!

Sir Osmond miał swoje za uszami - był zgryźliwy i uparty, i miał za sobą historię wymuszania korzystnych finansowo małżeństw swoich córek, zupełnie nie patrząc przy tym na ich szczęście.
Poza tym, chyba każda osoba należąca do rodziny Melburych miała jakiś powód, żeby go zabić. Lepszy, gorszy, ale jednak. Sytuację komplikuje fakt, że w czasie zabójstwa w posiadłości znajdowała się nie tylko rodzina, ale i służba oraz przyjaciele domu - Oliver Witcombe i Philip Cheriton.
Już od samego początku mamy więc całkiem sporą ilość podejrzanych, różne motywy, zmieniające się nieoczekiwanie poszlaki i fałszywe zeznania. A do tego jeszcze inspektor Roudson wytypował swojego podejrzanego niemal od razu. Co wcale nie pomagało w śledztwie prowadzonym przez pułkownika Halstocka.
Ach! I nie zapominajmy o testamencie, w końcu biedny sir Osmond był już w takim wieku...


,,Zabójczy Święty Mikołaj'' jest przyjemnym, klasycznym kryminałem, chociaż z całą pewnością nie nazwałabym go ,,emocjonującą lekturą'', jak to czyni blurb z tyłu okładki. Jest to książka napisana i poprowadzona dobrze, z pomysłem i w taki sposób, że do końca nie byłam pewna kto właściwie zabił sir Osmonda i co chciał na tym zyskać (bo część podejrzanych, powiedzmy sobie szczerze, była zbyt oczywista).
Co zasługuje na szczególną uwagę to fakt, że w trakcie lektury - jeśli chodzi o warstwę stylistyczną i sposób kreowania postaci - zupełnie nie czułam, że ta książka ukazała się po raz pierwszy osiemdziesiąt dziewięć lat temu! Było to odczuwalne tylko w dość leniwie prowadzonej fabule - w mojej ocenie powieść zdecydowanie zyskałaby na jej przyspieszeniu, tak by skończyła się po 220-250 stronach, ale wiadomo to kwestia gustu.

Przyznam też, że z początku całość bardzo skojarzyła mi się z filmem ,,Na noże'', a to przez postać panny Grace Portisham, która była w zasadzie prawą ręką sir Osmonda - jednak im bardziej rozwijała się fabuła, tym bardziej wrażenie to znikało.


I chociaż dla mnie jest to książka ,,jednokrotnego przeczytania'' (jak większość kryminałów, niestety), to powinna się spodobać tym z Was, którzy są fanami Agathy Christie i klasycznych kryminałów w ogóle. Bo tak naprawdę to całkiem przyjemna lektura pozwalająca zabić nudę kilku długich, zimowych wieczorów.



*książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl