Na progu zła recenzja

Dzisiaj przyszło mi napisać recenzję stosunkowo nowego thrillera psychologicznego - "Na progu zła". Napisała go Louise Candlish, autorka, o której wcześniej nie miałam pojęcia, więc też nie mam jakiegoś punktu odniesienia w stosunku do jej innych powieści. Owa książka wyświetliła mi się w reklamie, jako najlepszy brytyjski thriller wszechczasów. Można powiedzieć, że od razu go zamówiłam, bo przeczytawszy skrót, byłam bardzo zaciekawiona. Stwierdziłam, że to na pewno będzie dobre, idealnie w moim guście. Nie chcę nawet opisywać jak bardzo się zawiodłam na tej lekturze. Książka bardzo słaba, dawno takiej nie czytałam. Od początku do końca była nudna. Miałam wrażenie, że to co jest w powieści, w ogóle nie jest tym co jest w opisie. Główna bohaterka, Fiona Lawson wraca z podróży i zastaje przed swoim domem ekipę do przeprowadzek. Później już tylko dowiaduje się, że dom został sprzedany, a na dokumentach widnieje podpis jej męża, jak i jej samej. Spodziewałam się tutaj, że akcja będzie trwać, że będzie to powolne dochodzenie do wyjaśnienia sytuacji. Ale nie. To było coś w rodzaju reportażu. Fiona opowiada po prostu co jej się przydarzyło. Przyznam, że to mi się bardzo nie spodobało. To miało być coś, przez co serce bije mocniej, coś przez co wstrzymujemy oddech z wrażenia. Tak naprawdę było tylko czymś, przy czym otwierałam usta żeby sobie ziewnąć. Porażka na całej linii. Kolejna rzecz: w opisie było wyraźnie napisane, że mąż Fiony, Bram, jak i ich dzieci przepadli bez wieści. Myślałam, że książka będzie tak napisana, że powoli będziemy się dowiadywać, albo chociaż domyślać, co się z nimi stało, i gdzie teraz są. Nic bardziej mylnego. Od samego początku wiemy gdzie są dzieci. To samo tyczy się Brama. Mamy wyraźnie napisane, gdzie on przebywa. Tego nie wie tylko Fiona ani inni bohaterowie książki. Bez sensu. Jedyne czego się dowiadujemy przez całą książkę, to to jak doszło do tego, że sprzedał ich wspólny dom. Zakończenie też moim zdaniem ma wiele do zarzucenia. Chociaż tutaj spodziewałam się czegoś ciekawego, jakiejś rekompensaty za cała resztę, ale i tutaj tego nie dostałam. Uważam, że czytając to, straciłam czas. Myślę, że ta lektura nie jest warta przeczytania, a tym bardziej nie zasługuje na to, żeby nazywano ją najlepszym thrillerem wszechczasów.