Dziedzic podziemia. Oblicze diabła recenzja

Oblicze diabła to trzecia i ostatnia część trylogii Moniki Nerc w której głównymi bohaterami są Grigoriy i Catriona. Na wstępie powiem, że jeśli nie czytałeś/łaś poprzednich części to polecam zajrzeć do moich poprzednich recenzji. Opis książki znajdziecie w mojej zapowiedzi.

.

Zacząć należy od tego, że ciężko napisać trylogię w taki sposób, aby czytelnik chciał czytać dalsze perypetie głównych postaci. Jest to ciężkie ponieważ zdarza się często tak, że są powielane części dialogów, albo opisów. Autorka „Dziedzica podziemia” zapewniła nam w trzecim tomie jeszcze więcej emocji oraz oryginalności niż w poprzednich dwóch- moim zdaniem. Spuściła na Cat bombę, którą każdą inną postać by zrujnowała. Myślę, że mogę śmiało stwierdzić, że to nie była zwykła bomba tylko pieprzona atomówka! Jak to jest, że po niecałej setnej stronie miałam ochotę wziąć i trzepnąć autorkę w jej piękną główkę za to ile rzeczy w tak krótkim czasie się wydarzyło. Szczerze mówiąc bałam się jakie smaczki mogą być na kolejnych stronach bo przecież do końca książki zostało dwa razy tyle. Byłam sfrustrowana tym iż nie mogłam się doczekać kiedy Grigoriy i Catriona się spotkają. Czułam to samo uczucie co w I tomie gdy dopiero się poznawali. Ale gdy już się doczekałam to spadła kolejna bomba! Akcja w gabinecie… Ci co przeczytali wiedzą o co chodzi. Ciesze się, że książka w ciągu dalszym miała swój klimat, poczucie humoru i ten charakterek. Podobało mi się, że Grigory nie stracił jaj dla kobiety, a ona nie była w niego wpatrzona jak w obrazek. Widać było również to, że każdy poboczny bohater jest bardzo dobrze przemyślany i scharakteryzowany. Mimo iż Vincent był pomiatany w niektórych momentach to znalazł grono ludzi którzy go polubili. I szczerze mówiąc gdy dochodziłam do ostatnich stron to miałam dylemat czy poznać zakończenie! Serio byłaby to pierwsza książka której nie dokończyłam. I to nie dlatego, że mi się nie podobała tylko dlatego, że nie chciałam się z nią rozstać.

A propo zakończenia. Gdy już się zdecydowałam, że ostatnie strony zostawie to autorka znowu dała do pieca i już w ogóle byłam zła, że tak forsuje biedną dziewczynę, a w dodatku bawi się moimi emocjami od euforii po strach aż do złości. Kto tak robi Moniko ? :D Nie ładnie. Chcąc nie chcąc musiałam do czytać książkę do ostatniej strony, aby sprawić jak jest zakończony ostatni wątek.

Książkę oceniam bardzo dobrze! Uwielbiam pióro autorki i tę serię. Moniko ja nie wiem czy ty jesteś świadoma jak wysoką poprzeczkę sobie ustawiłaś. Ale wiedz, że od I tomu diabła postanowiłam, że będę kupować twoje książki w ciemno. Życzę powodzenia i trzymam kciuki :)