Nasze zaginione serca recenzja

NASZE ZAGINIONE SERCA
Celeste Ng
Wydawnictwo Relacja

"Nasze zaginione serca" to historia autorstwa amerykańskiej pisarki o chińskich korzeniach Celeste Ng. Wspominam o tym dlatego, że dystopijna powieść, którą napisała bazuje na narodowości autorki i odgrywa znacząca rolę.
Po straszliwym kryzysie w USA powstaje represyjny system rządów, w ramach którego władze mogą odbierać dzieci i rozdzielać rodziny.
Jednym z takich dzieci jest dwunastoletni Bird, który mieszka z ojcem, emerytowanym profesorem Harvardu zdegradowanym do pracy w bibliotece.
Bird pragnie za wszelką cenę dowiedzieć się co stało się z jego matką zaginioną trzy lata temu, poetką chińskiego pochodzenia.
Pewnego dnia chłopiec otrzymuje list z zaszyfrowanym rysunkiem. Wie, że to jego matka chce nawiązać z nim kontakt.
Bird zetknie się z zakazanymi ludowymi przypowieściami i pozna historię dzieci odebranych rodzicom.
"Nasze zaginione serca" to nie przypadkowy tytuł książki. To jak niemy krzyk, wręcz wołanie o pomoc rodziców, którym odebrano dzieci. Kiedy coraz bardziej zatapialam się w książkę coraz więcej docierało do mojej świadomości, jakie jest prawdziwe przesłanie tej powieści .
Oczywiście autorka historię wymyśliła, ale czy aby napewno? W Stanach przykładów można mnożyć, rozdzielanie rodzin migrantów, między innymi chodzi o Meksyk. Świetnym odniesieniem może być książka "27 Śmierci Tobyego Obeda czy" Autostrada lez".
Takie rzeczy się dzieją, może nie w takiej skali jak autorka przedstawiła w książce, ale oby do tego nie doszło. Doskonale wiemy, że władza w nieodpowiednich rękach nieraz doprowadziła do tragedii.
"Nasze zaginione serca" to głęboko poruszająca książka o świecie, w którym książki zakazywane są z przyczyn rasowych.
Jednak dla mnie jako matki to przede wszystkim poruszająca i rozrywająca serce historia o utracie dziecka, a patrząc oczami dziecka, bólu po stracie matki, a właściwie jej zniknięciu z dnia na dzień.
Autorka stworzyła bardzo przejmujący obraz relacji pomiędzy matką, a dzieckiem w czasach, kiedy społeczeństwo przesiąknięte jest strachem i obawą o każdy kolejny dzień.
To wyjątkowo trudna historia, która dla mnie była niewiarygodnie ciężka. Wiem, że głównym problemem jest moja wyobraźnia, która za dużo sobie dopowiedziała i za bardzo dała ponieść bohaterom.
I tak jak napisał o książce Stephan King "Nie pozostawia obojętnym" i ja się pod tym podpisuję całą sobą.