Nasze zaginione serca recenzja

Po "Nasze zaginione serca" sięgnęłam pełna pozytywnych przeczuć na temat historii, która miała poruszać wiele ważnych zagadnień, skłaniać do refleksji i szokować realnością przedstawianych w tej, bądź co bądź dystopijnej historii, wydarzeń. Czy to ostatecznie otrzymałam?

Akcja książki przenosi nas do Ameryki, w której po Kryzysie został wprowadzony PAKT, na mocy którego w imię dobra i ochrony amerykańskiej tożsamości, zostały zakazane między innymi dzieła autorów pochodzenia azjatyckiego, a dzieci osób, które angażują się w działalność opozycyjną, są im odbierane. Bird śledzi sytuację swoimi dziecięcymi oczami i stara się nie wychlać, zgodnie z zaleceniami ojca do czasu, aż do jego domu nie zostaje dostarczona tajemnicza kartka od dawno zaginionej mamy. Od tego momentu chłopak postanawia ją odnaleźć. W tym celu wyrusza na wyprawę, podczas której pozna mroczne strony systemu.

Tym, co najbardziej uderza w książce, jest jej przekaz. Autorka skupia się tu na innej stronie rasizmu, niż tej najczęściej obecnej w kulturze, czyli wymierzonego w stronę Azjatów. Daje ciekawą perspektywę, która uderza i skłania do wielu refleksji. Świat przedstawiony nie różni się bardzo od naszego, co potęguje cały przekaz. Mam wrażenie, że "Nasze zaginione serca" to książka, która musi dojrzeć w czytelniku. Ja również początkowo nie byłam do niej w pełni przekonana, ale im dalej zagłębiałam się w przekaz opowieści i jej surową formę, tym więcej jej aspektów wyłapywałam i doceniałam.

Tym, co zasługuje na dodatkową uwagę, jest cudownie przedstawiona relacja między matką i synem. Nie jest pozbawiona bólu i trudów, ale jednocześnie nadziei na pojednanie.

Nie da się ukryć, że książka nie trafi do każdego. Akcji jest w niej stosunkowo mało, autorka dużo uwagi poświęca uczuciom bohaterów i opisowi świata, a także przemyśleniom na temat tożsamości. Sprawiło to, że potrzebowała czasu, żeby wkręcić się w historię, pierwsze 100 stron nie sprawiło mi dużej przyjemności, ale potem było już lepiej i zaczęłam czerpać z jej przesłania.

"Nasze zaginione serca" to książka wzruszająca i poruszająca. Myślę, że warto po nią sięgnąć, ale jednocześnie podejść do niej z odpowiednim nastawieniem- nie oczekiwać akcji i plot twistów, a literatury pięknej, ukazującej manipulację ludźmi poprzez strach i uprzedzenia, ale też dobro, które tkwi w wielu.

Za egzemplarz dziękuję wydawnictwu Relacja.